|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 16
"Wat ziet hij er trotsch uit!"
"Geen wonder waarlijk. Hij heeft in kracht en moed zijne partij nog
nooit gevonden!"
"En wie is dat, die ridder met de gekanteelde baren op zilver?"
"Weet je dat niet? 't Is de Heer van Arkel. Maar zie eens, daar komen
de edelvrouwen. Wat zijn ze prachtig gekleed!"
"Prachtig? Dat zou ik meenen! 't Is bekend, dat bijna elke edelvrouw
wel zooveel juweelen aan haar lijfrok en gordelriem draagt, dat men
er wel een kasteel voor koopen kan. Kijk, kijk, daar is de heer van
IJselstein met zijne bruid. Wat een schoon paar! Hij doet zeker niet
mede aan het steekspel, want hij neemt in de hooge tent bij de Vrouwen
plaats. Zeker de eereplaats. Dat is jammer. Ik had hem wel eens tegen
Vianen willen zien."
"Dat zal hij wel niet durven. 't Is ook niet alles, om voor de oogen
van je bruid van 't paard te worden geworpen.
"Bang is hij anders niet; dat heeft hij getoond na den dood van
Graaf Floris, toen hij een van de eersten was, die te velde trok om
den moord te wreken. En toen heeft hij zich dapper gedragen, zooals
iedereen weet."
"Dat is waar. Nu, misschien doet hij dan niet mede, om den Bisschop
gezelschap te houden. Kijk, die zit naast hem."
Terwijl deze en dergelijke gesprekken gehouden werden door de
omstanders, reden de ridders in optocht het tournooiveld eenige malen
rond. Telkens als zij voorbij het bruidspaar reden, maakten zij eene
sierlijke buiging en lieten zij de speren zakken.
Op een teeken van de kamprechters, aan wie de leiding van het spel was
toevertrouwd, hielden de ridders halt en werden hun de tournooiwetten
voorgelezen. Daarna verdeelden zij zich in twee groepen, die aan
weerszijden van een touw, dat het krijt in twee gelijke helften
verdeelde, plaats namen en ieder een aanvoerder kozen.
Aan de eene zijde viel die eer te beurt aan den Heer van Heusden,
kenbaar aan zijn blazoen, dat een rad van keel voerde op goud, aan de
andere zijde aan den Heer van Vianen, wiens vroegere overwinningen
hem ook bijna recht gaven op die onderscheiding. De ridders reden
terug tot aan het einde van het krijt en monsterden met een laatsten
blik den toestand van hunne rusting en de tuigage van hun paard.
De kamprechters, gewapend met lange staven en omringd door hunne
dienaren, die, als krijtwaarders, kortere staven in de hand droegen,
namen plaats aan de einden van het touw.
Alles is gereed. Ademloos bijna wacht ieder op hetgeen gebeuren
zal. Daar heft Bertha van Arkel, nu Vrouwe van IJselstein, de
hand ten teeken op, het touw valt en wordt snel verwijderd, de
muziek, bestaande uit bazuinen, pauken, trommen en schalmei�n, valt
schetterend in, en onder het geroep van Vianen! Vianen! aan de eene,
Heusden! Heusden! aan de andere zijde storten de ruiters met gevelde
glavi�n en gesloten vizier, op elkander in. De grond dreunt onder
de hoefslagen der strijdrossen, de lucht davert van het gekletter
der wapenrustingen en van het geroep der strijdenden, en opgetogen
en me�gesleept door het schoone schouwspel, barst het volk in een
donderend gejuich los. De edel- en jonkvrouwen werpen den strijdenden
linten, handschoenen en andere voorwerpen toe, om hen aan de moedigen,
en met verdubbelde kracht zetten dezen den strijd voort. Hier vliegt
eene glavie aan stukken in de lucht, daar trachten er twee tevergeefs
elkander uit den zadel te lichten, ginds stort een derde bewusteloos op
den grond. IJlings schieten de dienaren toe om hem uit het strijdperk
te dragen.
Daar rijden Vianen en Heusden op elkander in. 't Wordt stiller in en
om de kampplaats. De beide strijdenden trekken ieders aandacht. Met
welk eene woeste kracht heeft de botsing plaats, en verwondering baart
het, dat niemand den zadel ruimt. De glavie van Van Heusden is aan
splinters geslagen. Haastig grijpt hij eene andere en opnieuw valt
hij Vianen aan, doch nogmaals breekt zijne glavie en bijna kantelt
hij uit den zadel. Daar grijpt hij zijn zwaard, welk voorbeeld Vianen
volgt, en met bliksemsnelheid volgen de slagen elkander op. Doch
Heusden, hoe ook toegejuicht, want men gunde den trotschen Vianen
de overwinning niet zoo graag als h�m, voelt langzamerhand zijne
krachten minderen. Eene laatste poging wil hij doen; hij drukt zijn
paard de gouden sporen in de zijden en rijdt onstuimig op Vianen in,
om hem door zijne verpletterende slagen tot wijken te dwingen, doch
zijne tegenpartij houdt stand als eene rots, slaat hem het schild in
twee�n en had hem ongetwijfeld uit den zadel doen storten, indien niet
Bertha een teeken had gegeven. Dadelijk traden de krijtwaarders toe
en wierpen hunne staven tusschen de strijdenden. Dat was het teeken,
dat de strijd ge�indigd was. Vianen had als altoos de zege behaald.
Previous Page
| Next Page
|
|