|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 6
Wat zou de heer Vasse graag bij het aanbreken van den dag die
nachtelijke kunstenaars van dichtbij hebben willen zien; maar hij had
geen middel, om over den stroom te komen. Wat zwemmen aanging, dat
was uitgesloten door de aanwezigheid van talrijke krokodillen. Ook
had de heer Vasse wel naar het Zuiden willen reizen, om de Sabi te
bereiken, maar volgens gewonnen inlichtingen was die streek arm en
het zou moeilijk gaan, er het levensonderhoud voor de altijd hongerige
menigte van het gevolg te vinden.
Daarom wendde het jachtgezelschap zich weer naar het Noorden en had
in die water- en boschrijke streek welgelukte jachten. Een aardige
tractatie aan het dessert werd eens door een vogel aangewezen. De
heer Vasse had een ontmoeting met een soort van koekoek, die steeds
in zijn buurt bleef en van den eenen boom op den anderen wipte. Het
was de honigaanwijzer, Cuculus indicator, een geelachtig grijze vogel
met enkele zuivergele pennen in den staart. De dikke huid dient hem,
volgens de kaffers, om gevrijwaard te blijven voor de steken van de
bijen. Als hij een mensch bespeurt, gaat hij op een tak zitten en
heft zijn lied aan van "Sjerr, sjerr, sjerr!", wat men niet beter kan
vertalen dan door "Gauw, gauw, gauw!" Ja, reiziger, ga maar snel achter
uw kleinen gids aan, die u den weg zal wijzen naar den geurigen honing,
door vlijtige wilde bijtjes voor u verzameld, een heerlijk dessert,
dat de milde natuur u voorzet.
Zoodra de roep begrepen is, verlaat de koekoek zijn plaats, vliegt
met een gematigd snelle vlucht verder en gaat weer zitten. Dat
spelletje zet hij voort tot op de plaats zijner bestemming, het eind
van zijn reis. Daar neemt hij plaats op den hollen boom, waarin de
lekkernij is te vinden, of als de bijen hun nest onder den grond hebben
aangelegd, kiest hij een jong boompje in de nabijheid. Dan verandert
zijn geroep. Het wordt een zacht, gescandeerd roepen als een wenk
die schijnt te zeggen: "Daar is het, daar is het!" Een seconde van
oplettend rondzien wees den reiziger reeds den ingang van het nest;
hij maakte een beetje vuur en veel rook v��r den ingang en verjoeg de
werksters. Met een bijl werd de nauwe opening weggeslagen, en men kon
de honigraten wegnemen, terwijl de kleine gids zich vroolijk mocht
maken met de larven, in de cellen aanwezig, die een lekkernij voor
hem zijn.
Van Gueng�r� uit aan de Pungwe deed de heer Vasse veel tochten, die
interessante dingen opleverden. Hij verbleef daar op de concessie
van een Franschman, den heer Puech, die er reeds vijf jaren woonde,
een mooi huis had laten bouwen en twintig hectaren had ontgonnen,
beplant met tal van vruchtboomen.
Onder de jachttrofee�n, die buitgemaakt werden, behoorde ook het
belangwekkende schubdier, de Manis pentadyctila, ook wel de Pangolin
genoemd. Hij behoort tot de tandeloozen; de huid is bedekt met groote,
plaatvormige hoornschubben, die elkaar bedekken als de schubben
van een dennenkegel. Alleen des avonds in de schemering verlaat het
dier zijn schuilplaats, om zijn voedsel te zoeken, dat uit mieren
bestaat. De Pangolin begint met den mierenhoop met zijn forsche klauwen
te doorwoelen, en als de bewoners, opgeschrikt door de beweging, in
menigte komen aanloopen, steekt het dier zijn lange tong tusschen hen;
en dat lichaamsdeel, bijna zoo lang als het geheele lichaam, is met
een kleverig, vocht bedekt, waardoor de mieren er aan vast kleven.
Een kogel stuit af op het harde pantser van het schubdier, dat zich
tegen zijn vijanden verdedigt, door zich tot een bal samen te rollen
en zoo den loop der gebeurtenissen af te wachten. Men ontmoet dat
schubdier zelden, en de negers, die er den naam hacka aan geven,
zeggen, dat het afkomstig is uit den hemel en dat het geluk beteekent,
als men een schubdier vangt. Het vleesch, dat door de dragers met
graagte werd gegeten, is dicht en wit en vet. De heer Vasse doodde
een wijfje van 22 kilogram zwaar. Daarmee beladen en met zijn geweer,
had de jager groote moeite, om in een donkeren nacht naar Gueng�r�
terug te keeren. Klimmend tegen de hellingen van den Nyantonga, deed
hij een val in de rivierbedding, en toen hij eindelijk tegen negen
uur terug was gekomem, had men zich ongerust gemaakt, want zulk een
verlating wekt grooten angst in een land, waar zooveel leeuwen zijn.
In het district Gorongoza viel een Wahlbergzebra den reiziger in
handen. Ze komen in dat deel van Afrika veelvuldig voor, en elken dag
ontmoette men kudden van soms wel verscheiden honderden dieren. Die
zebra's houden niet van de eenzaamheid, en als ze door toevallige
omstandigheden van de kameraden zijn afgeraakt, sluiten ze zich gauw
bij troepen van andere dieren aan. Evenals de antilopen leggen ook
de zebra's gevoel van solidariteit aan den dag, blijven lang in de
buurt van gedoode broeders, en betreuren den dood van een vriend door
een soort van gebalk, dat op het geluid van een ezel gelijkt. Het
vleesch is voor Europeanen niet lekker, maar de negers en de leeuwen
zijn er verlekkerd op. Als de zebra gewond is, wordt hij gevaarlijk,
dan moet men zijn aanvallen en zijn beten vreezen.
Previous Page
| Next Page
|
|