|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 5
* * * * *
Een uur later staat ze op 't volle perron, in een afscheid nemende
menigte. Uit het coup�raam van den trein buigt hij zich tot haar over en
kust haar telkens weer. Dan ruikt ze de geur van z'n lieve haar.
--Mein Herz....
--Mein Lieb....
Zijn gezicht is strak van verdriet. Het vel spant over de in manlijke
beheersching op��ngeklemde kaken. Haar koude vingers houdt hij in zijn
knellenden greep. Ze kust met vertwijfelde innigheid zijn hand. Ze ziet
zijn lippen beven. Hij vloekt.... om niet te huilen.
't Sein van vertrek wordt gegeven. Een schok gaat door al de menschen
die afscheid nemen van vaders, mannen, zoons....
De locomotief fluit...., sist.... Langzaam...., langzaam komt de trein
in beweging.... Gejuich...., smartgegil. Gezang.... vrouwengejammer.
Ze loopt mee met den langzaam wegglijdenden trein.... Nog voelt ze zijn
handen...., zijn vingertoppen. De trein gaat �l sneller.... maar nog
loopt ze mee, haar oogen in zijn oogen.
Nu is de voorste wagen al onder de stationskap uit.... Dan: "Geh....,
s�szes Herz.... geh!" Zijn stem is rauw: zijn bede een bevel. Ze laat
hem los....
--Heinz....!"
--Liebling!"
Dan is zijn stem weg...., zijn gezicht weg..., ze ziet hem niet meer
wuiven.... Er is niets dan leegte.... en in de diepte.... rails....,
rails....
Ze staat en staart naar de plek waar nog even tevoren zijn gezicht is
geweest.
--Kommen Sie, gn�dige Frau! Kommen Sie!--
Grete is haar Herrschaft nageloopen en troont haar nu mee terug naar
huis...
Maar daar, in 't leege huis nog vol van hem en zijn heerlijke liefde,
valt loodzwaar de verlatenheid op haar, m�t het volle besef wat hij nu
all��n tegemoet gaat. En in ontzinde, blinde woede, in opstandig verzet
tegen dezen schandelijken dwang waartegen haar liefde machteloos is....,
grijpt ze wat haar onder de handen komt. Ze moet iets vernielen....,
vernielen! En ze gooit wat ze maar vindt tegen den grond, tegen de
muren...., door de ruiten.... en komt pas tot bezinning door 't gerinkel
van verbrijzeld glas. Dan barst ze uit in een huilkramp, die ontspanning
brengt...., uitputting...., slaap.
* * * * *
"Bellissimo! � bellissimo!" hoort zij een zangerige stem boven aan de
marmertrap uitroepen.
"Och ja...., ze is hier...., in Veneti�!"
Ze staat op en rillend treedt ze uit de schaduw van de loggia in den van
zon overgoten hof, waar nu een zwerm vreemdelingen neerstrijkt en zich
verspreidt.
Als in droom loopt ze terug over de zonnige kade in 't lachende licht.
Ze ziet niets van de pracht om haar heen. Tezeer is ze vervuld van haar
verloren geluk.
2.
Dien middag, na uitgerust en tot kalmte gekomen te zijn, liet Elizabeth
zich roeien naar een oud paleis, tevens venduhuis vol antikiteiten, maar
waar ook moderne Italiaansche kunst werd uitgestald.
Toen ze het laatste intieme zaaltje bezichtigde, waar beelden en
bibelots prachtig uitkwamen tegen den edelen achtergrond van oude
gobelins...., kreeg ze �l meer de gewaarwording dat hier iemand haar
fixeerde. Voorzichtig-onderzoekend zag ze om zich heen; er was niemand.
En toch bleef ze aldoor onder de suggestie van een blik die haar trok.
Z�� sterk.... dat het de aandacht afleidde bij het bekijken van een
verzameling antieke sieraden.
Previous Page
| Next Page
|
|