|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 21
En vader zei: "Sei ein Mann!"
En moeder: "Sei ein Held!"
Maar er waren ook andere moeders, die gek werden van angst om d'r
jongens. Eene had zes zoons verloren. Toen de zevende ging,--bijna een
kind nog--weigerde ze hem af te staan. Met geweld moesten ze hem uit
haar armen losscheuren.
Dien nacht sprong ze uit het raam van de bovenste verdieping....
En dan de stakkert, die waanzinnig werd, omdat haar zoon werd vermist;
die iederen morgen, huis aan huis, aanbelde en vroeg: "Is m'n jongen
hier soms? Heb je hem nergens gezien?" En weer een andere, die gek werd
toen ze 't doodsbericht kreeg van haar laatsten zoon, een broodmes
greep, de straat opholde en een agent, dien ze voor een generaal aanzag,
te lijf wilde, gillend: "Kinderbeul, moordenaar....!"--
Wat een brok jeugd hadden die jaren, met dagelijksch meegemaakte
verschrikkingen, aan dit kind ontstolen!
Alleen lezen, �l maar weer lezen in nieuwe boeken, had er haar
doorheengeholpen; deed een oogenblik de ellende vergeten.
Toen bracht Liesbeth haar bij de boeken.
--Las ze alleen Duitsch? Zou ze niet graag ook de andere talen kennen?
Zouden ze 't samen eens probeeren? Dan mocht ze iederen dag een uur
komen. Met de Hollanders werd begonnen. Want die zijn niet alleen een
volk van kaasverkoopers, maar ook van kunstenaars!" leerde zij.
Boven 't boekenrek hing het geschilderd portret van twee kleine
kinderen: een broertje en zusje, dicht tegen elkaar aan. Het was door
geen beroemd schilder gedaan; toch hing om die kinderen een atmosfeer
van verlatenheid, die dadelijk trof: Twee moederloozen, die tegen elkaar
aankruipen als vogeltjes in 't leege nest. Het meisje bekeek het
aandachtig en zag dan naar Liesbeth.
--Dat bent u zeker? En leeft uw broer nog?
--Nee. Ook dood.--
Ze zei 't met een wonderlijk vlakke stem, in gekunstelde
onverschilligheid, als sprak ze van een vreemde.
"Zoek nu maar rustig uit!" zei ze dan en trok het gordijn open, dat voor
een muurkast vol boeken hing.
* * * * *
Het meisje was al een tijdlang verdiept in 't nazien van de boeken,
toen ze werd overvallen door een onverklaarbare, stijgende onrust. Alsof
er iets beangstigends gebeurde achter haar rug.
Ze keek om.
Voor 't raam zag ze Elizabeth staan. Ze stond er uit te staren, zoo
lang, zoo stil..., in een zoo beklemmend zwijgen, dat het K�the huiveren
deed. 't Was of hier alleen nog haar zielloos lichaam was.
Dan, opeens, herkende ze in deze wezenloos-stille gestalte voor 't
venster, een der vele vrouwegedaanten uit den oorlog. Zoo stond haar
moeder...., wanneer ze wachtte op tijding van de jongens. Zoo spokig
stond ook haar zuster, wanneer zij uitkeek naar den brief van haar man,
die later kwam dan anders. Zoo stonden de meisjes en vrouwen allemaal,
allemaal...., in de ondragelijke spanning van het passieve
afwachten...., en staarden maar.... staarden maar uit..., door het raam.
En K�the begreep: dit was het lidteeken, dat de angstdagen van den
oorlog in Frau Elizabeth achterlieten. Ze wist het misschien zelf niet
eens. Ze deed als een die slaapwandelt.
--Frau Gehrke!--zei ze voorzichtig en lei haar hand zacht op den arm der
droomende. Mag ik dit boek van Clara Viebig meenemen?--
Het kostte Elizabeth zichtbaar moeite zich te bezinnen. Maar wonderlijk
snel was de overgang van droom naar ontwaken.
Zoodra ze 't meisje zag, met het boek in de hand, was zij de
werkelijkheid in en sprak een vast uur af voor Hollandsch lezen. "Morgen
wordt ermee begonnen. En wacht, ik zal nog even wat zonnebloemen voor je
afsnijden. Ook een paar voor Jans! Die wil je wel even aanreiken?"
Previous Page
| Next Page
|
|