|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 9
Dinampot ni Mikhail ang sandalyas at pati ng pinagputulang katad,
binalot na lahat at iniabot ang balutan sa alila, na naghihintay:
--Adiyos mga kapatid, tulungan nawa kayo ng Maykapal.
VIII
Nakaraan ang isang taon, dalawa, at may anim nang taon na si Mikhail
ay na sa bahay ni Semel. Ang buong pamumuhay, ay di rin nagbabago.
Kailanma'y hindi siya umaalis. Bahagya nang magsalita at mamakalawa
lamang napangiti, na ang una, ay ng hainan siya ng asawa ni Semel, at
ang ikalawa'y ng dumalaw ang _barini_. Si Semel ay tuwang-tuwa sa
kanyang pangulong manggagawa at di niya tinatanong kung saan galing;
iisang bagay ang kanyang pinapanimdim, na baka si Mikhail ay lumayas.
Isang araw ay nagkakapisan silang lahat. Ang mga bata ay naglalaruan
at nangaghahagaran sa mga bangkong malapit sa mga dungawan. Si Matrena
ay nagpapainit ng mga bakal na pambaluktot; si Semel ay may hawak na
pambutas; at si Mikhail ay nagtatapos ng isang takong. Isa sa mga bata
ay humilig sa balikat ni Mikhail na nasa tabi ng dungawan at
nagsabing:
--Tignan mo, Mikhail, naito ang isang tindera na may kasamang dalawang
batang babae; tila mandin paparito sa atin. Isa sa mga batang babae ay
pipilay-pilay.
Pagkarinig ng mga salita ng bata ay iniwan ni Mikhail ang gawain at
dinungaw. Si Semel ay napataka; si Mikhail ay hindi nanunungaw
kailanman at ngayo'y nakikita niyang nakadukwang. Si Semel ay
nakidungaw rin. Kanyang nakita nga, na may isang babaing lumalapit, na
maigi ang pagkabihis at may kasamang dalawang batang babae na
nangababalabalan ng katad at nangakapamindong sa ulo ng panyong lana.
Ang dalawang bata ay magkamukha at halos hindi mawari ang pagkakaiba
nilang dalawa, nguni't ang isa sa kanila ay napipilay at kinakaladkad
ang paa.
Ang babae ay tumigil sa pintuan, ibinukas ang pinto, at nasok na
kasunod ang dalawang bata.
--Magandang umaga po, mga maestro,
--Dumating nawa kayo ng maligayang oras. Anupung sadya ninyo?
Ang babae ay naupo, at ang mga bata ay hindi humiwalay sa kanyang
siping.
--Ititingin ku po ng sapatos ang mga batang ito.
--Kailanman po ay hindi kami gumawa ng napakaliit, nguni't maigagawa
namin kayo ng inyong ibigin. Amin pung titignan kung maigagawa namin
kayo ng aporong basahan o ng katad. Sabihin ninyo ang inyong ibig. Si
Mikhail na aking pangulong manggagawa ay totoong matalino.
Lumingon si Semel at nakita niya na walang kaalis-alis ang mata sa mga
bata.
Si Semel ay napamangha ng higit at higit. Tunay na ang mga munting
batang yaon ay magaganda, nakatutuwa, may mga pisnging namumula-mula
at maiitim ang mata; ang mga balabal at ang mga pamindong ay
napakarikit, nguni't hindi niya maunawa kung bakit nakahalina ng gayon
na lamang kay Mikhail, na para bagang kilalang-kilala na niya. Si
Semel ay nakipagsalitaan sa babae at kanyang kinuha ang sukat.
Kinalong ng babae ang pilay at nagsabing:
--Kunan ninyo ng dalawang sukat ito.
Igawa ninyo ng isang sapatos ang paang pilay at tatlo ang magaling,
sapagka't kambal ay magkapara ng sukat.
Pagkatapos na masukatan, ay nagtanong si Semel na nakatingin sa pilay:
--Anu po ang ikinapilay? Ipinanganak na pu bang ganyan?
--Hindi po, natuntungan ng kanyang ina.
Si Matrena, na nakakapakinig ng salitaan ay nakisagot.
Previous Page
| Next Page
|
|