|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 7
"Ik .... ik wou liever dat je vandaag niet naar de kerk gingt,
kind. Ik voel me tamelijk goed, maar ik wou toch liever niet alleen
zijn van ochtend."
"Ik wil graag bij u blijven," zei Elsje terstond. "Maar zou het niet
goed zijn dat de dokter even kwam vandaag? Ik kan heel gauw heen en
terug naar het dorp loopen om het hem te vragen."
"Neen, neen, dat is heelemaal niet noodig. Maak je maar niet
ongerust. Ga jij nu maar voort met je werk, dan sta ik straks wel op."
En zij trok de lakens over zich heen en sloot de oogen, als om te
kennen te geven dat het gesprek nu uit was.
Elsje gehoorzaamde en ging stil, met een bezorgde uitdrukking op
haar gezicht, voort met haar werk. Wat was er met grootmoeder? Eerst
gisteravond die vreemde, droevige stemming en nu zoo kortaf, zoo
geheel anders dan gewoonlijk! De tranen sprongen haar in de oogen bij
de gedachte dat de oude vrouw toch misschien zieker was dan zij wilde
bekennen--och, als de dokter maar eens even kwam, dat zou haar een
heele gerustheid geven. Zij zou er straks nog eens met grootmoeder
over spreken en dan zou alles wel weer in orde komen. De dokter had
toch immers ook gezegd dat zij vooruitging--kom, ze moest nu maar
geen zorgen hebben v��r den tijd!--
Zoo, daar stond grootmoeders stoel weer in het aardige, zonnige hoekje
bij het raam. Elsje deed een kooltje vuur in de stoof en schoof die
bij den stoel. Nu gauw stof afgenomen en het ontbijt klaar gezet; ze
zou vlug voortmaken, dan was alles netjes, als grootmoeder binnen kwam.
Zij dribbelde ijverig met haar stofdoek heen en weer, het geheele
vertrek door. Voor het portret der jonge vrouw in het sierlijke,
nieuwerwetsche lijstje, bleef zij even staan. "Zoo'n heel ander
gezicht dan dat van moeder," zei Elsje, "ze kijkt zoo streng! Ik zou
haar haast niet "tante" durven noemen!" En snel wischte zij het stof
van het glas af, alsof ze haast had om weg te komen van de uitdrukking
dier koele, donkere oogen, die zoo strak naar haar schenen te kijken.
Intusschen woelde de oude vrouw onrustig in haar bed heen en
weer. "Straks bij het ontbijt zal ik het haar zeggen, dadelijk bij
het ontbijt--zoo gauw mogelijk, dat is het beste maar," mompelde ze
en dan weer: "Het moet maar terstond, dan is het er uit, dan weet ze
het. Mijn lief, lief kind, arme, kleine Elsje! O, als het maar gaat,
als het maar gaat!"
Ze bleef even stil liggen en een paar tranen rolden langzaam langs hare
oude, verrimpelde wangen. Toen kwam er een trek van vastberadenheid
om haar mond en klonk het zacht en bevend: "Het _moet_, het is de
eenige weg,--God zal ons helpen!"
Een uur later was het ontbijt afgeloopen, maar nog had de
grootmoeder den moed niet gehad, Elsje te zeggen wat het was, dat
haar drukte. Eerst toen het meisje de bordjes en kopjes afgewasschen
en weggezet had, zei de oude vrouw:
"Het is nog vroeg. Krijg je den Bijbel, kind?"
Het was het gewone verzoek, dat iederen Zondagmiddag terug kwam,
maar dat nu vroeger op den dag gedaan werd.
"Nu al lezen, grootmoeder?" vroeg Elsje verwonderd.
"Ja," knikte ze, "het is hier nu zoo rustig en we hebben al den tijd."
Elsje kreeg den Bijbel en vroeg:
"Zal ik lezen?"
"Ja kind, dat is goed. Mijn stem is zwak vandaag. Lees jij maar."
"Wat zal ik nemen?" vroeg Elsje, terwijl ze over haar grootmoeder
zitten ging en den Bijbel opensloeg.
De oude vrouw bedacht zich even, toen zei ze zacht:
"Psalm 121."
Er volgde een oogenblik van vredige stilte, door niets verbroken
dan door het ritselend geluid van het omslaan der bladen door Elsje,
die den psalm opzocht.
Previous Page
| Next Page
|
|