|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 57
"Ik moet mijn kiel nog aan, zie je," zei hij. "Maar ik ben al
gewasschen en mijn haar is ook al opgekamd."
Dat was wel te zien, de blonde kuif stond recht en glimmend van het
water overeind.
"Maar, wat ben jij ook al ver!" vervolgde hij op teleurgestelden toon,
"ik dacht dat je nog op bed lag, toen ik je kwam roepen."
"Dat was ook zoo," zei Elsje.
"Heb je je dan z�� gauw aangekleed? Je moet je toch zeker alleen nog
maar wasschen en je jurk aantrekken, he?"
"Ik ben niet uitgekleed geweest," zei Elsje, die te waarheidlievend
was om hem in den waan te laten, dat ze z�� gauw terecht kon met
haar toilet.
Evert keek haar met groote oogen aan.
"Ben je dan met al je rokken aan in bed gaan liggen?" vroeg hij. "Mag
je dat van je moeder?"
"Ik heb geen moeder meer," zei Elsje, terwijl ze bij hem neerknielde
en de tranen haar in de oogen schoten. "Neen, ik _mag_ eigenlijk
niet half aangekleed gaan slapen, zooals ik van nacht gedaan heb,
maar ... maar...."
"Waarom begin je opeens te schreien?" vroeg Evert medelijdend. Hij
legde zijn kleine ronde armen om haar hals, drukte haar hoofd tegen
zich aan en zei: "Heb je je pijn gedaan? Zal ik het afkussen?" En
zonder Elsje's antwoord af te wachten, raakte hij haar wang zacht
aan met zijn roode lipjes.
"Neen, ik heb geen pijn," zei Elsje, hem door hare tranen heen
lachend aanziende, "en het is heel flauw van me dat ik schrei. Ik
zal me ook maar eens flink wasschen en mijn haar netjes opkammen,
net als jij. Kom, ik moet maar gauw voortmaken." En zij sprong snel op.
"En ik moet mijn kiel nog aan," zei Evert met een gewichtig
gezicht. "Dan kom ik weer bij je terug als ik heelemaal klaar
ben. Vindt je dat goed?"
"Ja best."
Evert verdween om zijn kiel aan te trekken en vader en moeder met
veel drukte te vertellen, hoe Elsje "bijna heelemaal aangekleed"
in bed gelegen had.
Ons meisje deed al haar best in een moediger stemming te
geraken. "Kom," zei ze bij zichzelf, toen Evert haar verlaten had,
"ik wil nu werkelijk niet langer zoo flauw zijn. Eigenlijk is het ook
dom van me geweest om weg te loopen gisteravond, want nu wordt tante
natuurlijk straks heel ongerust, als ze me aan het ontbijt niet ziet
en ik weet zelf niet eens wat ik beginnen moet. Het zal misschien het
allerbeste zijn dat ... dat ik toch weer naar tante terug ga straks
... en haar eerlijk alles vertel...."
Dit was zeker een kloek besluit, maar kalmer werd Elsje er niet op
toen zij het genomen had. Zij werd hoe langer hoe zenuwachtiger, toen
zij zich voorstelde welk een ontvangst haar in het huis van mevrouw
d'Ablong wachten moest en niet dan met inspanning gelukte het haar,
eenige aandacht te schenken aan haar toilet. Zij moest eens even
vrij ademhalen--hoe was het mogelijk dat zij dat akelige korset had
aangehouden van nacht--h�, zij zou het even uittrekken! Zoo gezegd,
zoo gedaan, en een kreet van verbazing en vreugde ontsnapte haar, toen
ze haar onderlijfje en het korset losgemaakt had en plotseling iets
ritselend op den grond hoorde vallen, dat ... het kostbare parelsnoer
bleek te zijn! Waarschijnlijk was het slootje door grootmama niet heel
stevig vast gemaakt en los gegaan, toen Elsje voor het open raam naar
buiten zat te kijken. Op voor haar onverklaarbare wijze was het snoer
van haar hals af en naar beneden gegleden en tusschen het verachte
korset vastgeraakt. Met stralende oogen raapte zij het van den grond
op, bekeek het nauwkeurig, zag tot haar groote blijdschap dat het in
't geheel niet beschadigd was en legde het voorzichtig neer op een
stoel. Met de grootste haast kleedde en waschte zij zich toen. Nu
moest ze in ieder geval maken dat ze zoo gauw mogelijk weer bij hare
tante terug was. Als zij maar niet telkens zoo vreemd duizelig geweest
was en het niet zoo akelig geklopt en gebonsd had in haar hoofd! Zij
moest ieder oogenblik eens even stilstaan om op haar verhaal te
komen. Het was of het kamertje met haar in de rondte draaide--h�,
zoo raar! Toen ze een glas water gedronken had werd het een beetje
beter, maar ze bleef zich toch rillerig en onaangenaam voelen en trok
huiverend de dunne, rose jurk aan,--ze was z�� koud! Maar ze _moest_
zich haasten--als ze terstond als ze klaar was naar het huis van
mevrouw d'Ablong terugliep, zou ze misschien nog vroeg genoeg komen
om zich even te kunnen verkleeden en aan het ontbijt te zijn, voordat
haar tante beneden was. Zij zou haar dan alles vertellen natuurlijk,
hoewel ze daar vreeselijk tegen op zag, maar dat kon niet anders,
dat sprak van zelf.
Previous Page
| Next Page
|
|