|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 43
Elsje liet zich niet lang bidden en er kwam een warm, gelukkig gevoel
in haar hart, toen de beide kinderen zich tegen haar aanvlijden en
het kleine meisje vertrouwend naar haar opkeek.
"Moet je heelemaal niet meespelen?" vroeg ze, z�� zacht dat Elsje
haar onmogelijk verstaan kon.
Zij boog zich dichter naar het roode mondje toe, dat nu vlak bij
haar wang de gewichtige vraag herhaalde en haar toen als van zelf,
een kus gaf.
"Dat was een presentje! Dat dacht je niet, he?" lachte het kleine
meisje vroolijk.
"Ik wil heel graag nog zoo'n presentje," fluisterde Elsje, terwijl
ze haar hand over het zachte, blonde haar van het kind streek.
"Wat! Wat voor presentje?" vroeg de kleine jongen nieuwsgierig, die in
het geheel niet op zijn zusje geleek, maar donkerbruin haar en groote,
bruine oogen had.
"Niet zeggen, niet zeggen!" zei het meisje, maar Elsje kon den
vragenden blik van haar aardigen, kleinen buurman niet weerstaan en
hem een kus op de ronde wangen drukkend, zei ze:
"D�t presentje! Bevalt het je?"
"Gunst Lizzie, je let heelemaal niet op!" riep Loulou opeens
scherp. "Toe kinderen, gaat nu maar weer naar beneden; het is hoog
tijd voor jullie om naar bed te gaan. Wat bezielt de juffrouw toch
dat ze jullie heelemaal vergeet!"
"We mochten vandaag laat opblijven om de comedie!" riep haar zusje
triomfantelijk.
"En we zitten hier nu net zoo gezellig!" riep het broertje.
Een algemeen gelach volgde, maar Louise bleef onverbiddelijk. Zij
stuurde de twee kinderen de kamer uit, riep aan de trap: "Juffrouw,
komt u Liesje en Tom halen?" en deed toen de deur dicht.
"H� Lou, hoe wreed!" zei Emma medelijdend.
"Nu ja, maar die kinderen blijven vandaag veel te laat op en als we hen
nu nog langer hier hadden gehouden, waren ze hoe langer hoe lastiger
geworden. Toe, laten we nu maar gauw nog eens repeteeren. Kom Lizzie,
sta nu op van die canap� en begin te spelen."
Elsje gehoorzaamde. Louise, C�cile en Cato gingen op de canap� zitten,
dicht bij elkaar, met spottende gezichten, alsof zij afgesproken
hadden, nu eens flink om Elsje te gaan lachen. Emma bleef bij haar
staan met het boekje in de hand, om haar voort te helpen als zij
haperde en Elsje begon te spelen.
Het ontging haar natuurlijk niet dat de drie meisjes op de canap� zich
vroolijk om haar maakten. Zij giegelden en fluisterden onophoudelijk
onder elkaar, maar hoewel haar bloed begon te koken, hield zij zich
goed en liet zich niet van haar stuk brengen. Zooveel mogelijk haar
best doende niet op de plaaggeesten te letten, speelde zij door,
totdat C�cile opeens proestend en met tranen in de oogen van het
lachen, uitriep:
"Lieve tijd Lizzie, wat speel je stijf en houterig; ik geloof dat je
het met opzet doet om ons te ergeren!"
"Neen, heelemaal niet!" riep Elsje, terstond uit haar rol vallend en
met een kleur van verontwaardiging. Ze spande zich echter met waren
heldenmoed in, om zich dapper te houden en vervolgde haar spel. Emma
schudde afkeurend het hoofd tegen hare vriendinnen, maar zij letten
er niet op.
"Zeg Cilly, hoe kom _jij_ toch aan die boerin tot nichtje?" fluisterde
Cato, den zakdoek voor den mond houdend en terstond weer proestend
van het lachen.
"Hardrood zijn haar wangen en geel is heur haar!" zei Louise, bijna
overluid en op een toon, alsof ze een vers reciteerde. "Wanneer gaat
ze eigenlijk weer weg, Cilly?"
"Ik geloof dat ze na de partij naar haar lieflijk dorp teruggaat,"
antwoordde C�cile op alles behalve fluisterenden toon.
Previous Page
| Next Page
|
|