|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 42
En met een plotselinge verandering van toon: "O, hoe heerlijk,
heerlijk zal het zijn als ik haar weerzie! Hoeveel dagen zou dat nog
moeten duren?"
Maar ze hield zich goed en dien middag aan tafel deed ze zoo haar
best zich naar de regelen der etiquette te gedragen, dat hare tante
haar goedkeurend toeknikte en zachtjes zei:
"Ziezoo Elsje, je begint al aardig aan te leeren. Let vooral altijd
goed op Cilly."
Na den eten reden C�cile en Elsje samen naar het huis van Louise of
"Loulou" van Rensen, waar de eerste repetitie plaats zou hebben van
het tooneelstukje, dat op de partij moest worden vertoond. Cato en
Emmy waren al aanwezig, toen de beide nichtjes Louise's kamer binnen
kwamen, die zich op een der bovenverdiepingen van het groote huis
bevond. Mevrouw van Rensen, dezelfde dame, die mevrouw d'Ablong
bij het station had aangesproken, was ook binnen. Zij zou naar de
voorstelling kijken en hare op- en aanmerkingen ten beste geven. Ze
begroette C�cile hartelijk en vriendelijk, maar behandelde Elsje erg
uit de hoogte, zei dat ze haar al eens gezien had aan het station,
maar eigenlijk niet recht begreep hoe zij familie kon zijn van mevrouw
d'Ablong en dat het haar zeker heel vreemd was, zoo'n heel ander leven
te hebben hier dan op haar dorp. Elsje antwoordde niet veel en C�cile
deed niets om haar uit de verlegenheid te helpen en mevrouw van Rensen
op de hoogte te brengen omtrent hare betrekking tot mevrouw d'Ablong,
zoodat de avond al dadelijk onaangenaam begon voor Elsje en zij zich
geweld aan moest doen, kalm te blijven en haar rol bedaard en prompt
op te zeggen, 's Ochtends in de leerkamer had hare tante haar dit
nog eens voor de zooveelste maal laten doen en haar precies gewezen,
hoe ze los en ongedwongen, met een stofdoek in de hand, de kamer door
gaan moest en opgewekt en levendig spreken. Elsje was hierin werkelijk
beter geslaagd dan hare tante had durven hopen, maar nu zij mevrouw van
Rensen tot toehoorster had en de andere meisjes met strakke gezichten
naar haar stonden te kijken, overviel haar een gevoel van verlegenheid,
dat zij niet bij machte was te overwinnen en speelde zij stijf en
gedwongen. Zij was blij, toen haar taak verricht was en de anderen
aan de beurt kwamen. Niemand zei iets van haar spel, terwijl mevrouw
van Rensen uitbundig was in haar lof omtrent het acteeren der anderen
en vooral C�cile prees, die een jong getrouwd vrouwtje voor moest
stellen en bedrijvig met haar sleutelmandje heen en weer dribbelde.
"Snoesig, vindt u niet?" fluisterde Loulou haar moeder in, terwijl
C�cile aan het spelen was. "En dan moet u straks eens opletten,
hoe doddig zij er uitziet met dat kapotje!"
"Ja. Het is jammer dat gij niet allemaal al in uw kostuum kunt spelen
van avond. Cilly is bijna klaar met haar kleeding, dunkt me."
"O, maar wij ook. Op de groote repetitie bij Cilly aan huis, kleeden
wij ons natuurlijk allemaal geheel zooals 't moet."
Daar vloog opeens de deur open en stormden twee kinderen, een jongen
en een meisje, de kamer in.
"Mama, mama!" riepen ze tegelijk. "Papa vraagt of u beneden komt, neef
Gerard is er en of wij even mochten blijven kijken naar de comedie!"
"Sst.... stil, stil!" zei mevrouw van Rensen, half lachend. Het
aardige tweetal, een jongen van 5 en een meisje van 4 jaar, bleef
hijgend en met roode wangen naast haar staan. "Gaat maar stil hier
zitten," zei hunne moeder fluisterend, "maar dan heel rustig zijn;
dan moogt ge wel even blijven kijken."
De kinderen gingen naast elkaar op de canap� zitten en mevrouw van
Rensen verliet de kamer.
C�cile speelde door alsof er niets gebeurd was en Loulou's broertje
en zusje keken naar haar met onverholen belangstelling. De "comedie"
scheen hun echter niet mee te vallen, want nadat zij een paar minuten
rustig hadden geluisterd maar niets begrepen, keken ze met groote
oogen om zich heen, vol verlangen naar iets, dat hunne aandacht meer
blijvend zou boeien.
Elsje had hen met een lachend gezicht gade geslagen, terwijl de andere
meisjes in haar werk verdiept waren. Elsje was ook de eenige, wier
rol thans geheel was ge�indigd en toen het kleine meisje haar zag,
wenkte zij haar terstond door onophoudelijk knikken en grappige,
animeerende bewegingen met haar handje, om tusschen haar en haar
broertje op de canap� te komen zitten.
Previous Page
| Next Page
|
|