|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 3
Elsje leek niets op haar grootmoeder. Hare oogen waren lichtblauw,
evenals die harer eigene moeder geweest waren, ook had zij hetzelfde
geelblonde, touwachtige haar van haar moeder. Fijn besneden waren hare
trekken volstrekt niet, maar om haar frissche roode lippen lag, zooals
wij reeds gezegd hebben, iets guls en prettigs, en uit de vroolijke,
blauwe oogen straalde een glans van tevredenheid en geluk, die een
groote aantrekkelijkheid verleende aan haar gezicht.
Haar grootmoeder keek Elsje met welgevallen aan, zooals ze thans voor
haar stond met wangen rood van de koude en oogen, nog schitterend
van het genot, dat de mooie wandeling haar had bezorgd.
"O grootmoeder, wat is het heerlijk buiten!" zei ze, de mand op de
tafel zettend. "Ik wou dat u het ook allemaal eens gezien hadt! De
zon schijnt zoo mooi en het is zulk lekker weer om te loopen en alles
schittert even prachtig en...."
"Ja, ja, ik wil het wel gelooven," zei de oude vrouw, lachend haar
kleindochtertje in de rede vallend, "maar maak nu maar een beetje
voort. Je moet het plaatsje nog schrobben en de koffie malen en dan
verlang ik erg dat je eens flink aan het breien gaat. Je bent ook
nogal lang weg geweest, dunkt me."
"Och, die vervelende Krelis heeft me weer geplaagd," zei Elsje met
gemaakte knorrigheid, terwijl ze de pakjes uit de hengselmand nam. "Ik
zal gauw voortmaken, grootmoeder."
Zij deed haar kapje en doek af en begon ijverig heen en weer te
dribbelen, waarbij het korte vlechtje op haar rug, dat met een zwart
veterbandje vastgestrikt en heel stijf gevlochten was, voortdurend
in dansende beweging kwam.
Het vuur werd opgestookt, de groote ketel met water opgezet voor
de koffie, die straks bij de boterham gebruikt moest worden, sneden
brood met roggebrood werden gesneden en gesmeerd en eindelijk werd
de koffiemolen uit de kast gehaald en werden de boonen gemalen,
waarbij Elsje een even druk gebruik maakte van haar tongetje als
van haar handen. De grap van Krelis werd in kleuren en fleuren aan
grootmoeder verteld, wier oude oogen van pret begonnen te glinsteren
bij het aardige verhaal. Toen was er genoeg koffie gemalen en zei
Elsje, het blad met de kopjes klaarzettend en de koffie opschenkend:
"Zal ik nu maar eerst het plaatsje schrobben, grootmoeder? Dan kan
de koffie onderwijl trekken."
"Best kind."
Ons meisje deed met een gewichtig gezicht een grooten blauwen
boezelaar voor, zette haar wollen kapje weer op, deed haar klompen
aan en ging naar buiten. En toen volgde er een plassen met water en
een geschrob en een klotsen op klompen, dat het een aard had. De roode
tichelsteentjes begonnen terdege te glimmen van al dat geboen en toen
Elsje eindelijk klaar was met schrobben en met groote handigheid wit
zand over het plaatsje had gestrooid uit een wijden, ruwhouten nap,
zag het er zoo netjes uit, dat zij niet nalaten kon een goedkeurend
knikje te geven, voordat ze in huis terugging.
"Het water zal wel gauw weer bevriezen," zei ze, "er is zoo weinig
zon aan dezen kant, maar het is toch erg opgeknapt."
"H�, ik verlang naar mijn boterham," hernam ze, toen ze haar boezelaar
aan den spijker naast den schoorsteen had opgehangen. "Is de koffie
goed, grootmoeder?"
"Ja kind, schenk maar eens gauw een warm kopje in."
Elsje gehoorzaamde, zette het kopje voor de oude vrouw neer en
vroeg toen, met een bezorgden blik op het gelaat der grootmoeder,
dat plotseling heel bleek geworden en pijnlijk vertrokken was:
"Al weer die akelige pijn op de borst, grootmoeder?"
De oude vrouw knikte met een zwakke poging om te glimlachen.
"Zoo benauwd," hijgde ze. "Erg benauwd! Wacht maar even."
Het meisje ging achter haar staan, trok het grijze hoofd zacht naar
zich toe en liet het tegen haar schouder rusten. Zoo bleef zij staan,
totdat haar grootmoeder weer vrijer begon adem te halen, het kopje
koffie opnam, even dronk en zei:
Previous Page
| Next Page
|
|