|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 27
Het dienstmeisje dacht er niet aan op dit oogenblik, of "mevrouw"
een dergelijke familiariteit wel zou goedkeuren, boog zich over Elsje
heen en kuste haar op het voorhoofd.
"Slaap lekker," zei ze.
"Dank je wel," zei Elsje. "Dank je wel voor al je
vriendelijkheid. Nacht Keetje."
"Nacht jongejuffrouw. Zult u nu gauw gaan slapen?"
"Ja wezenlijk."
En met de gedachte aan grootmoeder en aan den brief dien zij haar
morgen zou schrijven, viel Elsje in slaap.
Om elf uur kwam haar tante even naar haar kijken.
"Ze slaapt gelukkig rustig," dacht ze, "we moeten nu in vredesnaam
maar hopen dat alles morgen beter gaat."
Den volgenden ochtend om half acht bracht Keetje Elsje een warme,
wollen ochtendjurk en voelde deze zich zeer verkwikt en bemoedigd
door de lange nachtrust, die ze had gehad. Aan het ontbijt liep
alles tamelijk goed voor haar af. C�cile was stil en een beetje
uit haar humeur, maar bemoeide zich weinig met haar en Miss Piper
was vriendelijk en beleefd evenals gisteren, terwijl mevrouw
d'Ablong blijkbaar haar best deed, om haar meer op haar gemak te
zetten. Dadelijk na het ontbijt bracht zij haar naar een aardige,
vroolijke kamer, die nog altijd de "kinderkamer" werd genoemd en op den
tuin uitzag. Er stond een groote tafel met een groen lakensch kleed
en tegen den muur waren boekenkasten geplaatst, waarvan de planken
met geschupte, groenlederen randen waren versierd. Elsje had nog nooit
zooveel boeken bij elkaar gezien en keek nieuwsgierig naar al de roode,
groene, zwarte, gele en bruine banden in de hooge eikenhouten kasten.
"Hier neemt C�cile hare lessen altijd," zei mevrouw d'Ablong. "Je weet
immers dat ze niet meer school gaat? Vandaag is ze wat moe en moet ze
maar eens vacantie nemen: jij kunt hier dus van ochtend rustig gaan
zitten schrijven. Kijk, hier staat een inktkoker en in dat vloeiboek
zijn wel postpapier en couverts. Als je met je brief klaar bent, moet
je maar even op dit knopje drukken. Dat is een electrische schel en
als je hierop drukt, komt Dina terstond bij je en zal zij je brief
naar de post brengen. We moeten maar wat vroeg koffiedrinken vandaag;
dat ga ik van middag met je naar den kapper en de naaister en zoo
verder. Denk er aan dat je de groeten van mij doet aan grootmoeder en
haar vraagt, of ze ons eens gauw bericht stuurt hoe het met haar is."
Een paar minuten later zat Elsje met een hoogroode kleur en een heel
ernstig gezicht haar brief te schrijven. Het was behagelijk warm
in de kamer en heel rustig om haar heen, maar het viel haar toch
allesbehalve gemakkelijk, den brief precies z�� te krijgen, als zij
dien hebben wou. Grootmoeder moest vooral niet den indruk ontvangen
dat zij ongelukkig was en telkens naar huis verlangde, maar Elsje
vond het heel moeielijk een opgewekten brief te schrijven, vooral
ook omdat het schrijven zelf al een heel ding voor haar was. Toen
het postvelletje vol was, streek ze met een zucht de hand over het
voorhoofd en las het geschrevene over met een gezicht, dat duidelijk
toonde dat ze er weinig mee ingenomen was. Zij had het ook zoo warm
en dat vervelende losse haar gaf haar telkens een gevoel, alsof ze
haar _eigen_ hoofd niet had vandaag. Keetje had wel getracht het
haar geheel op te maken naar Elsje's zin, maar dit was haar maar half
gelukt--het zat zoo akelig weinig stevig, vond Elsje.
Met een uitdrukking van ontevredenheid in de oogen, zat ze naar de
dikke, groote letters op het papier te kijken, toen mevrouw d'Ablong
binnen kwam.
"Ben je _nog_ niet klaar, kind?" vroeg ze. "Het is al elf uur."
"Ja, tante, mijn brief is af," zei Elsje, haastig opstaande.
"Goed, ga dan gauw mee naar beneden. Wij hebben nog zooveel te doen
vandaag. H�, wat staat die jurk je akelig! Wij zullen wat nette,
nieuwe kleeren voor je laten maken. Vindt je het niet heerlijk,
dat je dat allemaal zoo maar van me krijgt?"
"Het is heel vriendelijk van u tante, maar.... maar mijn roode jurk
zit me zoo erg gemakkelijk, die heb ik het liefst aan."
Previous Page
| Next Page
|
|