|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 26
"Ja, als 't je blieft."
Keetje ging heen en Elsje stond op om in bed te gaan. Eerst moest
ze nog even kijken hoe het er buiten uitzag. Ze schoof het gordijn
op zij, drukte haar gezicht tegen het raam en keek op naar het
kleine stukje lucht, dat vanuit haar kamer zichtbaar was. H�,
wat fonkelden de sterren mooi--wat zou het prachtig, prachtig zijn
op de heide, dicht bij het huisje harer grootmoeder! Als zij maar
eens even bij haar kon zijn, even de armen om haar hals kon slaan
en haar een nachtkus geven, dan zou haar moed wel weer terugkomen,
dacht ze. Maar ze moest zich dapper houden, ze moest haar best doen,
niet weer flauw zijn en driftig tegen tante; ze had het grootmoeder
beloofd! Ze liet het gordijn los en slikte even. Ze wou nu niet meer
schreien. Ze was wezenlijk kinderachtig geweest, daar had tante wel
gelijk in. Morgen zou alles zeker wel beter gaan en met het optimisme
van een kind, begon zij zich voor te stellen, hoeveel gelukkiger dan
nu, zij zich morgenavond als zij naar bed ging, misschien voelen
zou. Tante zou dan ook wel niet meer boos zijn. Kom, ze moest nu
maar rustig gaan slapen. Zou ze ... zou ze nog eens even in dien
grooten spiegel kijken hoe die prachtige nachtpon haar stond met al
die breede strooken? Verlegen, alsof er iemand in de kamer was, die
haar uit kon lachen, ging ze voor den langen spiegel staan en keek
nieuwsgierig naar de meisjesgestalte in het lange, witte, bijna den
grond rakende gewaad. Was zij dat heusch? Ze vond eigenlijk wel dat
ze er heel deftig uitzag met die geborduurde kanten om de mouwen en
dat lange, breede borduursel van voren. Zoo moest grootmoeder haar
eens even kunnen zien! Als zij zoo eens plotseling voor haar staan
kon en haar goeden nacht zeggen! Wat zag haar gezicht er beschreid
uit en wat werd zij koud, zoo dicht bij het raam! Vlug liep ze naar
het ledikant, trok de dekens over zich heen en genoot de zachte,
mollige warmte van het veeren bed. Ze was zoo moe, z�� moe; Keetje
moest nu maar gauw komen met de thee, dan kon ze het licht meteen
uitdraaien. Daar schoot haar plotseling te binnen, dat ze grootmoeder
van avond nog een briefkaart had willen sturen met het bericht dat
ze goed was overgekomen. Hoe was het mogelijk dat ze dat had kunnen
vergeten! Misschien zou Keetje nog raad weten te schaffen.
Daar was ze juist met een grooten kop thee in de hand. Elsje kwam
dadelijk met haar vraag voor den dag. "Mevrouw is juist bezig een
briefkaart te schrijven," zei Keetje, "en ze zou uwe groeten doen,
zei mevrouw. Drink nu maar gauw deze warme thee op, dat zal u goed
doen. Ziezoo, zal ik u nu nog eens instoppen?"
"Ja, heel graag."
Keetje streek het laken glad, schudde de kussens op, trok de
dekens dichter om Elsje heen en zag er daarbij zoo vriendelijk en
aantrekkelijk uit in haar helder katoenen japonnetje, met den keurigen
witten boezelaar en het nette geplooide mutsje, dat Elsje het prettig
vond om naar haar te kijken en met een dankbaren blik zei:
"Dankje wel, h�, dankje wel."
"Kan ik nu nog iets voor u doen?" vroeg Keetje eindelijk. "Zal ik
het licht maar uitdraaien?"
"Ja, als 't je blieft."
Het dienstmeisje deed het gas uit en verliet de kamer met een
vriendelijk "goeden nacht." Elsje was op het punt haar terug te
roepen en nog iets te vragen, maar zij durfde niet goed, zei zacht
bij zichzelf: "Het is te flauw" en deed toen hare oogen dicht, vast
besloten, dadelijk te gaan slapen.
Zij deed ze echter terstond weer open, toen tot hare verwondering
de deur der kamer geopend werd en Keetje weer binnen kwam met een
brandend nachtlichtje in de hand. Heel zacht zette zij dit op de
tafel neer om Elsje niet te storen en juist wilde ze weer weggaan,
toen een zacht stemmetje zei:
"Ben je daar nog, Keetje?"
"Jawel, jongejuffrouw."
"Wil je.... wil je even bij me komen?"
Keetje kwam terstond bij het bed.
"Ik.... ik.... wil jij me een nachtzoen geven? Dat doet grootmoeder
altijd."
Previous Page
| Next Page
|
|