|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 23
C�cile drukte op het knopje der zilveren tafelschel en Dina kwam
binnen.
"Maak dat eens even een beetje schoon," zei mevrouw d'Ablong met
een blik naar het drijvende stroompje, dat hoe langer hoe breeder
werd. "Je kunt meteen de borden wel wegnemen."
Dina gehoorzaamde handig en vlug, terwijl Elsje met een kleur van
agitatie weer aan haar soep begon. De anderen hadden de borden reeds
leeg; zij vond het verschrikkelijk alleen te zitten eten, met de
spottende oogen van C�cile strak op zich gevestigd.
Het dienstmeisje bleef aarzelend wachten; zij zag dat hare meesteres
ongeduldig werd en durfde toch het bord niet weg te nemen, terwijl
Elsje nog at. Het arme kind zou met plezier de rest van haar soep
onaangeroerd hebben gelaten, als zij maar gedurfd had.
Eindelijk was zij bijna klaar en hield het bord schuin om het met den
lepel goed schoon te kunnen maken. Maar hare tante, die haar ergenis
onmogelijk langer kon bedwingen, kwam driftig tusschenbeide.
"Leg nu je lepel neer, Elsje," zei ze kortaf. "Neem dat bord weg,
Dina; ik begrijp niet, waarom je van middag zoo langzaam bent."
"Maar ik heb het nog niet heelemaal op, tante," zei Elsje, om het
dienstmeisje te verontschuldigen.
"Neem dat bord weg," herhaalde mevrouw d'Ablong streng tot Dina,
"en geef de jongejuffrouw een ander mes en een andere vork--je hadt
moeten zien dat deze geheel nat zijn."
Dina haastte zich haar verzuim te herstellen en Elsje zweeg
bedrukt. Toen het dienstmeisje heengegaan en teruggekomen was,
het vleesch en de groenten had rondgediend en weer kon verdwijnen,
tot ze gebeld werd om het dessert op tafel te zetten--was Elsje weer
tamelijk op haar gemak gekomen en hoewel ze niet veel at, uit vrees
van de anderen op haar te laten wachten, smaakten de keurig toebereide
spijzen haar toch goed. Zij deed al haar best, zoo netjes mogelijk te
eten en keek nu en dan tersluiks naar C�cile om te zien hoe deze mes
en vork hanteerde. Elsje vond het vreemd, dat zij haar mes bijna even
ijverig gebruikte als haar vork en het was haar heel ongemakkelijk, de
vork niet vlak bij de tanden vast te houden--maar zij deed wat ze kon
en slaakte een zucht van verlichting, toen ze haar bord had leeggegeten
zonder een aanmerking van mevrouw d'Ablong te hebben gehoord.
Het dessert werd opgezet en Dina plaatste naast ieder bord een fraai
kommetje van doorschijnend, rood glas, met water gevuld.
Elsje keek er nieuwsgierig naar. Waarvoor zouden die moeten dienen? Wat
zag dat water er helder uit en hoe verleidelijk scheen het haar toe
er even een klein slokje van te drinken! Ze had zoo'n dorst en het
karafje weer ter hand nemen durfde ze niet goed na het ongeluk van
daareven. Die mooie kommetjes gebruikten rijke menschen zeker veel in
plaats van glazen. Ze liet het stukje witten podding met roode vla
nog onaangeroerd op haar bord liggen; ze moest wezenlijk eerst eens
even drinken--ze had zoo'n verbazenden dorst! Voorzichtig nam ze het
bewuste kommetje in hare beide handen en zette het aan den mond. He,
het water was lauw, hoe vreemd en wat smaakte dat naar! Juist wou ze
het sierlijke, glazen bakje weer neerzetten, toen C�cile haar aanzag
en boos zei:
"Ze kan niet met ons aan tafel eten, mama. Kijk nu toch eens even."
Elsje schrikte, meende dat ze gemorst had op haar jurk of iets heel
onbehoorlijks gedaan en liet in hare verwarring het kommetje uit hare
handen glippen. Groote en kleine roode scherven vielen op haar bord,
op de tafel en op den grond en met een angstig gezicht keek ze hare
tante aan.
"Ik zou maar naar boven gaan, Elsje. Ik vind het heel verdrietig dat
je je nog zoo weinig weet te gedragen," zei mevrouw d'Ablong.
Elsje stond op, waarbij eenige scherven van haar jurk afvielen op
den grond. Zij raapte ze snel op.
"Ga nu terstond kind, en laat die dingen liggen."
Met een bedroefd gezicht en met een haastigen, teleurgestelden blik
naar den podding, dien ze nu in 't geheel niet zou proeven, ging
Elsje de kamer uit.
Previous Page
| Next Page
|
|