|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 22
"We moeten eten, Lizzie; ga gauw mee."
Mevrouw d'Ablong en Miss Piper waren de kamer reeds uit. Elsje sprong
snel op.
"Och C�cile, noem mij nu niet weer Lizzie," zei ze dringend. "Tante
heeft zelf gezegd, dat zij mij nooit anders dan Elsje noemen zou."
"Zoo? Nu, dat moet mama weten, maar ik vind Lizzie oneindig mooier en
deftiger en je zult er dus maar aan moeten wennen dat je bij mij Lizzie
heet. Zeur nu niet langer en kijk ook niet zoo knorrig. Ik zal je den
weg wijzen naar de eetkamer; mama zal niet begrijpen, waar we blijven."
Elsje volgde haar met een zucht. Zij vond C�cile naar en onhartelijk,
maar ze wou toch moedig blijven.
De enkele vriendelijke woorden harer tante en van Miss Piper hadden
haar goed gedaan en zij streed dapper tegen het verlangen, om terstond
haar eigene kleeding weer aan te trekken en met den allervlugsten trein
naar haar grootmoeder terug te keeren. Ze keek verrast op, toen ze met
C�cile de ruime eetkamer binnentrad, die aan den tuin gelegen en in
het benedengedeelte van het huis was. Stevige, eikenhouten meubelen,
een langwerpige tafel met gedraaide pooten en stoelen met hooge, rechte
ruggen en groenlederen zittingen, gaven aan het vertrek een geheel
ander aanzien dan het salon boven vertoonde. Bruin beschilderde witte
tegels in eikenhouten lijsten en enkele blauw-porseleinen borden hingen
tegen het goudbruine behang en van een rijke gaskroon viel het licht
tintelend en flonkerend in de fijn geslepen wijnglazen, de kristallen
messenleggers en zoutvaatjes en het zware zilver op de tafel.
"Komt meisjes, wij zitten te wachten," zei mevrouw d'Ablong
ongeduldig. "Hier moet je zitten, Elsje, naast mij."
Elsje haastte zich plaats te nemen en C�cile ging tegenover haar
zitten naast Miss Piper. Een net dienstmeisje stond bij den stoel
van mevrouw d'Ablong en gaf de borden rond, terwijl hare meesteres
de soep opschepte. Elsje vond het haast jammer dat de aardige, losse
bloemschilderingen van het porselein bijna geheel door de dampende
soep werden bedekt, maar zij had ergen trek en begon dadelijk te eten,
toen het bord voor haar stond.
"Je kunt wel heengaan tot ik schel, Dina," zei mevrouw d'Ablong.
Dina verdween.
"Mama," zei C�cile fluisterend, terwijl ze zich over de tafel heen
naar haar moeder toe boog, om niet door de gouvernante verstaan te
worden,--"zeg toch eens dat ze niet zoo afschuwelijk hoorbaar slikt
en die dikke, roode handen wat minder laat kijken."
Zij had luid genoeg gesproken om door Elsje verstaan te worden. Het
arme kind kreeg een kleur, maar zij hield zich goed en at stil door,
met hare oogen naar beneden geslagen.
Juist toen ze weer een lepel vol soep aan den mond bracht, legde hare
tante hare linkerhand op de hare.
"Let er op, hoe Cilly eet," zei ze zacht.
Met al te groote haast slikte Elsje de soep door, om te antwoorden
en toen ze wat zeggen wou, kreeg ze zulk een hevige hoestbui dat zij
er akelig benauwd van werd en de tranen haar over de wangen rolden.
"H�, wat een vervelend geluid!" zei C�cile. "Je kunt best ophouden,
als je maar wilt, Lizzie."
"_Take some water, do,_" raadde Miss Piper aan.
"Ja, drink eens, Elsje," zei mevrouw d'Ablong ongeduldig. Dat het
kind zich nu ook juist verslikken moest en aldoor die roode handen
aan den mond bracht, terwijl Miss Piper over haar zat!
Elsje schonk met bevende hand en al kuchend een glas water in uit een
klein, elegant karafje dat voor haar bord stond. Haar hand schudde en
het water viel zoo hortend en stootend in het glas, dat dit overliep
en zich een smal stroompje op het tafellaken vormde.
"Kind, wat ben je ook onhandig!" fluisterde mevrouw d'Ablong
wrevelig. "Bel eens even, Cilly, als 't je blieft."
Previous Page
| Next Page
|
|