|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 21
C�cile zat aan den anderen kant van het vuur op een lage, sierlijk
gedrapeerde tabouret en keek met een spottend lachje op, toen hare
moeder met Elsje binnen kwam.
Bedremmeld bleef het kind bij de deur staan, totdat mevrouw d'Ablong
haar bij de hand nam en naar Miss Piper toebracht.
"Mijn nichtje, Miss Piper," herhaalde Elsje's tante. "Gij zult gauw
goede vrienden met haar worden, hoop ik. Zij kan nog heel veel van
u leeren. Kom Elsje, geef Missy een hand."
"_Call her Lizzie, please,_" viel C�cile in, op beslisten toon.
"Welkom hier, Lizzie!" zei de gouvernante, Elsje's hand even in de
hare houdend. "Ik hoop, wij zullen gauw zijn vrienden."
Met een dankbaren blik keek Elsje op naar de slanke, geheel in 't
zwart gekleede gestalte en het vriendelijke gezicht met de beschaafde,
fijn besneden trekken. Er lag een zachte glans in de grijze oogen,
die op haar neerzagen en hoewel zij veel te bedeesd was om iets te
antwoorden op het gebroken Hollandsch der Engelsche, dat zoo goed
gemeend was, voelde zij zich toch dadelijk tot haar aangetrokken en
iets moediger gestemd.
"Ga maar naast Cilly zitten, kind," zei mevrouw d'Ablong, "wij gaan
zoo meteen dineeren; je zult wel trek hebben na de reis. Ja, neem
dien stoel maar. Je behoeft er niet zoo voorzichtig mee te zijn;
hij is stevig genoeg. Och Cilly, help haar eens even; ze weet niet,
hoe ze dien stoel verschuiven moet."
C�cile stond langzaam op, trok den stoel met een ruk naderbei en zei:
"Daar! Ga nu maar zitten!"
"_Cilly darling, how unladylike!_" zei miss Piper met een zachte stem.
"H� neen Missy, niet zoo'n boos gezicht zetten!" riep C�cile,
terwijl ze naar de gouvernante toeging en haar zachte wang tegen de
hare legde. "Toe, u ziet er veel gezelliger uit, als u z�� kijkt,"
vervolgde ze met haar arm om Missy's hals geslagen en smeekend en
een beetje coquet tot haar opziende.
"Kindje, kindje, wees toch zoo opgewonden niet! Dat deugt niets voor
je!" zei mevrouw d'Ablong bezorgd.
"Maar _mother dear,_ ik _ben_ niet opgewonden. Wacht eens, ik zal
wel maken dat Missy weer in een goed humeur komt." En met vlugge
bevalligheid liep ze naar het andere einde der kamer, ging voor de
piano zitten, sloeg met vaste hand een paar accoorden aan en zong
toen met jubelende stem een couplet van "God save the Queen!"
Toen ze ge�indigd had, keek ze met een vroolijk gezicht om.
"_Thank you, darling,_" zei Miss Piper.
C�cile bleef bij de piano zitten spelen.
"Ze ziet vandaag toch niet een beetje bleek? En heeft ze in 't
geheel niet over vermoeidheid geklaagd?" vroeg mevrouw d'Ablong aan
de gouvernante.
"O neen, volstrekt niet. Ik geloof eigenlijk dat C�cile altijd gezond
is, mevrouw."
"Jawel, wel gezond, maar zij moet zich toch een beetje in acht nemen,
vind ik. Ze speelt lief van avond, he?"
"Heel lief."
Het gesprek werd in het Engelsch gehouden en Elsje verstond er
natuurlijk niets van. Dat hinderde haar echter niet erg, want nu
behoefde zij er ook geen deel aan te nemen en kon zij ongestoord
om zich heen kijken en al de pracht van de rijk gemeubileerde kamer
bewonderen. Zij had nog nooit zoo iets gezien; waarheen zij ook keek,
overal was het even mooi, vond ze. Voor de hooge ramen hingen, in ruime
plooien, donkerroode gordijnen van zacht, zwaar pluche. Een donkerrood,
mollig smyrnaasch kleed bedekte den grond, terwijl hier en daar een
geelbruin vossevel, of een langharige tijgervacht mooi bij het rood
van het tapijt afstak. De makkelijke stoelen, de porti�re voor de deur,
het pluche tafelkleed en de smaakvolle, met goud doorstikte draperie�n,
over de kleine tafeltjes en boven den spiegel aangebracht, alles was
in harmonie met elkaar en met de warme, teere kleuren van de vazen
en beeldjes, de kostbare snuisterijen en de teergele en rose zijde
der lampekappen, waardoor het licht gedempt en helder tevens heen
scheen. Hoeveel groote en kleine lampen waren er wel? Dat moest ze toch
eens even tellen! Dan kon ze het morgen aan grootmoeder schrijven. Daar
in dien hoek, naast die hooge, fraaibewerkte �tag�re met boeken, stond
een echte reuzenlamp, vond Elsje. Wat was daar een lange, koperen stang
aan, net een heel dunne, erg uitgerekte steel! En was die neerhangende,
gele kap van echte zijde? Zij had zoo'n fraaien glans en wat hing de
breede, doorschijnende kant er prachtig over heen! Als zij gedurfd had,
zou ze even opgestaan zijn om die lamp eens van naderbij te bekijken,
maar zij was blij dat ze zat en zou voor geen geld de heele kamer
door zijn geloopen naar dien verren hoek! Wat viel het licht van
dat porseleinen lampje op het tafeltje bij de piano mooi op C�cile's
goudbruin kleedje en op haar krullend haar! En wat speelde zij mooi! En
o, wat stond daar in dien anderen hoek een prachtig, wit beeld! Zou
dat nu van marmer zijn en zou het heel koud aanvoelen, als ze het
met hare vingers betastte? En waarom zou dat vrouwebeeld den vinger
zoo waarschuwend tegen den mond houden, alsof het zeggen wou: "Stil,
niet spreken, geen leven maken!" Naast dat beeld stond ook al weer
zoo'n mooie lamp op een standaard en wat werd die groote schilderij
aardig verlicht door het grappige, kleine lampje op een tafeltje,
dat Elsje voor een soort van nieuwerwetsche latafel aanzag en dat een
sierlijk schrijfbureautje van hare tante was! Van de schilderij kon
zij hare oogen niet afhouden. Deze stelde een lichte, opene plek voor
in het bosch en het was Elsje, als zag ze in werkelijkheid de teere,
groene tinten der wilgen en de zonnestralen, die door de takken
speelden. H�, wat moest het op die plek heerlijk zijn! Zij vergat
heelemaal om voort te gaan met het tellen der lampen, zoo was ze in
de aanschouwing der schilderij verdiept en ze keek verschrikt op,
toen C�cile opeens haar pianospel staakte en vlak aan haar oor zei:
Previous Page
| Next Page
|
|