|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 15
"Het is een kind van buiten, dat ik een poosje bij mij in huis neem,"
zei mevrouw d'Ablong een beetje kortaf, met een zachte stem, maar
toch niet z�� zacht, of Elsje had het verstaan.
Een kind van buiten, dat zij een poosje bij zich aan huis nam! Waarom
zei haar tante niet dat zij, Elsje, haar nichtje was en bij haar kwam
logeeren? Elsje vond het erg vreemd! Zij kreeg een gevoel, alsof hare
tante zich over haar schaamde en ze werd vuurrood en de tranen van
ergernis sprongen haar in de oogen. Zij veegde ze snel weg met een
ongeduldige beweging harer hand. Als mevrouw d'Ablong het een schande
vond dat zij haar tot nichtje had, dan zou zij haar niet lang lastig
vallen; ze wou wel dadelijk terug, heel graag wou ze dat! En dat zou
ze zeggen ook. En toen haar tante eindelijk van hare kennis afscheid
had genomen en in het rijtuig zat, begon Elsje met een onvaste stem,
maar met fonkelende oogen:
"Waarom.... waarom mocht die dame niet weten dat ik uw nichtje ben,
tante?"
Mevrouw d'Ablong keek vreemd op. Heel even gleed er een flauwe blos
over haar gezicht, maar zij herstelde zich terstond en zei koel,
terwijl zij Elsje strak aanzag:
"Dat mocht ze heel wel weten, natuurlijk. Er is volstrekt geen reden,
waarom je je zoo dwaas zoudt opwinden, kind."
"En waarom weet ze het dan nu nog niet en denkt ze dat ik een kind
van buiten ben, dat...."
"Lieve tijd, Elsje, praat niet zoo ontzettend luid en kijk me niet
zoo woest aan! Je moet heusch een beetje gaan letten op je manieren,
kind. Je gedraagt je zoo allerakeligst burgerlijk! Neen, kijk nu niet
het raampje uit, terwijl ik met je spreek en bijt ook niet zoo op je
lippen. Die zijn waarlijk dik genoeg. Ik hoop dat wij een prettigen
tijd zullen hebben met elkaar en natuurlijk zal ik je aan iedereen
voorstellen als mijn nichtje, maar dan moet je zelf ook je best doen
en niet toegeven aan humeurtjes en driftige buien, als 't je blieft."
Elsje antwoordde niet. Het was haar of een stem haar toefluisterde:
"Pas op, denk aan grootmoeder!" En met al de kracht die in haar
was, trachtte zij haar ergernis te onderdrukken en het gevoel van
eenzaamheid, dat haar dreigde te overweldigen. Zij bleef stil zitten
met neergeslagen oogen, tot het rijtuig stil hield voor een groot
huis van grijzen steen.
"Welkom hier, Elsje," zei mevrouw d'Ablong, die toch een weinig
medelijden met haar begon te krijgen. "Kijk, C�cile staat al voor
het raam op ons te wachten."
Eer Elsje tijd had gehad om naar het raam te kijken, was de breede
voordeur reeds geopend en stond zij achter hare tante in eene ruime,
marmeren vestibule, die smaakvol met palmen en hooge varenplanten was
versierd. "Dag mama, dag mama!" riep een welluidende stem en een slank
meisje met prachtige donkere oogen en krullend bruin haar, kwam op een
drafje de gang inloopen. Zij droeg een jurk van goudbruin fluweel, dat
haar warme, donkere tint op haar voordeeligst deed uitkomen en bewoog
zich met een gemakkelijke gratie, die hare bevalligheid zeer verhoogde.
"Snoesje, snoesje, loop niet zoo hard! Kijk, je bent heelemaal
buiten adem!" zei mevrouw d'Ablong, terwijl zij het meisje naar zich
toetrok. Zij kuste haar op het voorhoofd en zag haar vol liefde en
trots in de mooie oogen. Toen keerde ze zich om en zei:
"En hier heb je Elsje nu."
"O!" zei C�cile op een langerekten toon, verwonderd en onverschillig
te gelijk. Zij bekeek Elsje, die stil en bedeesd op de mat was blijven
staan, van het hoofd tot de voeten, maar stak hare hand niet uit,
om haar welkom te heeten.
"_Blijft_ ze Elsje heeten, zoo lang ze hier is, mama?" vroeg ze toen,
terwijl ze naast hare moeder de gang doorliep en Elsje langzaam volgde.
Mevrouw d'Ablong bleef lachend staan.
"Waarom vraag je dat, Cilly? Bevalt je die naam dan niet?"
"Ik vind hem zoo echt boerinne-achtig," zei C�cile met een opgetrokken
neusje. "Wij kunnen haar heusch zoo niet blijven noemen. Ze kan
wel "Lizzie" heeten--dat klinkt veel ... veel netter. Ze moet toch
heelemaal anders gemaakt worden, voordat ze met onze kennissen kan
omgaan."
Previous Page
| Next Page
|
|