|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 13
Daar kwam het rijtuig aan. Grootmoeder zuchtte eens diep. Misschien
reed het wel voorbij--het was toch niet onmogelijk dat haar
dochter loopen kwam van het station; den weg kende ze waarlijk goed
genoeg! Het rijtuig stond stil. Zij zat er dus wel in! De oude vrouw
liet het gordijntje los en ging weer zitten, bleek als een doode. Maar
zij vermande zich en toen de deur geopend werd en mevrouw d'Ablong
binnentrad, stond zij bedaard op en ging haar tegemoet. Elsje bleef
beschroomd bij het raam staan, met een kleur als vuur en hare handen
stijf geklemd om den rug van haar stoel.
"Dag moeder, hoe gaat het?" zei de bezoekster, terwijl ze met haar
gehandschoende hand de voile voor haar gezicht wegschoof en zich
bukte, om de oude vrouw een kus op het voorhoofd te geven. "U ziet
nog bleekjes; bent u nog zwak?"
"Neen, neen, ik ben bepaald beter. Ga zitten, Lize. Kijk, dit is nu
Elsje. Toe kind, kom hier en geef je tante een hand. Sprekend haar
moeder, vindt je niet, Lize?"
"Ja," zei mevrouw d'Ablong langzaam, "dat dunkt me ook wel." Zij
hield Elsje's hand vast en bekeek haar van het hoofd tot de voeten,
zoodat het arme kind nog verlegener werd dan ze reeds was.
"Zij ziet er ten minste gezond uit, dat is gelukkig. Maar....maar heeft
ze niet nog een andere jurk om aan te trekken voor de reis, moeder?"
Een andere jurk! Elsje trok haar hand driftig los en zei met een
gebaar van trotschheid, dat haar grappig stond:
"Dit is mijn beste."
"O!" zei hare tante met een spottend lachje. "_Dan_ moet je haar
aanhouden natuurlijk. Je vindt het zeker heel prettig om een poosje
bij mij te komen logeeren he? Hoe oud ben je?"
"Ja, ze stelt zich heel veel voor van haar uitstapje," viel Elsje's
grootmoeder snel in, toen ze zag hoe haar kleindochter het te kwaad
kreeg met hare tranen. "En het lijkt haar zoo aardig eens kennis
te maken met C�cile! Elsje is juist veertien geworden; dus de beide
meisjes komen goed bij elkaar, wat den leeftijd betreft."
"O, maar Cilly is verleden week al zestien geworden," zei mevrouw
d'Ablong. "Dus dat is twee jaar verschil, dat zegt nogal wat op
dien leeftijd, maar daarom zal ze zich toch wel eens met Elsje
willen bemoeien, natuurlijk. Ze ziet er zoo allersnoeperigst uit,
Cilly,--ze wordt bepaald een mooi meisje. Ik moet haar toch stellig
eens meebrengen, moeder, als ik weer hier kom--iedereen roept er over,
zoo beelderig mooi als ze wordt."
"Zoo?" zei de oude vrouw droog. "En ze vindt het zeker ook prettig
dat Elsje komt?"
"O ja, dat vindt ze heel grappig, geloof ik. Maar vertel mij nu eens
moeder, hoe gaat het u eigenlijk? En zou Elsje zich ook onderwijl
klaar gaan maken? Zoo heel veel tijd hebben wij niet."
"Ga je hoed opzetten, kindje," zei de grootmoeder met een bemoedigend
knikje. Zij zag wel hoe vreeselijk Elsje er nu tegen op begon te zien
om met hare tante mee te gaan. "Strijk je haar ook nog wat glad, hoor."
Elsje verdween terstond in het slaapkamertje, blij dat ze alleen kon
zijn. Zij streek snel het haar glad, keek of het strikje nog stevig
zat om het stijve, korte vlechtje, zette haar hoed op, trok de wollen
handschoenen aan en knielde toen neer voor haar bed.
"Help mij, lieve Heer!" smeekte ze met een korten, nijgenden snik,
terwijl ze hare handen tegen haar gezicht drukte. Toen stond ze op,
keek nog eens om zich heen en ging terug naar de andere kamer.
"Klaar?" vroeg haar grootmoeder vroolijk. "Schenk tante dan nog maar
even een kopje koffie in en jezelf ook."
"Neen, neen, dank u moeder, wij moeten nu werkelijk weg," zei mevrouw
d'Ablong, haastig van haar stoel opstaande. "U hoort dan wel, wanneer
Elsje weer thuis komt. En zult u vooral dikwijls bericht sturen,
hoe het u gaat? Ik zal goed op Elsje passen, dat beloof ik u."
"Daar reken ik ook vast op," zei de oude vrouw ernstig.
"Kom, neem dan nu maar afscheid, kind," zei mevrouw d'Ablong naar Elsje
omziende, die stil achter haar was blijven staan. "Maar mijn hemel,
schepseltje, wat heb je daar voor een hoed op! Je moet wat anders
opzetten! Daarmee kan ik onmogelijk eerste klasse met je reizen;
die jurk is al erg genoeg!"
Previous Page
| Next Page
|
|