|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 11
En ook--zoo redeneerde de oude vrouw in al den eenvoud van haar
hart--wie weet, of Elsje met haar frisschen levenslust, met haar
aardige, vroolijke praatjes en vooral met de reine, kinderlijke
liefde van haar warm jong hart, niet een bizonder gunstigen invloed
zou kunnen oefenen op haar tante en op het nichtje, dat wel al te veel
gehecht zou zijn aan al de weelderige pracht en het genot, waarin zij
leefde! Moeielijk zou Elsje's leven zeker zijn nu en dan, vooral in
het begin, maar toch zeker niet z�� moeielijk, als wanneer zij heel
alleen zou staan in de wijde wereld en dan--zij wist immers, waar zij
troost en hulp zoeken moest--_"de Heer zal u bewaren van alle kwaad;
uwe ziel zal Hij bewaren"_. Hij zou ook zorgen, dat Elsje's kinderziel
niet bedorven werd, niet verloren ging, maar rein en vroom bleef,
ook te midden van alle wereldsche heerlijkheid en verstrooiing.
"Al had tante je wel eens eerder kunnen vragen om bij haar te komen,
dat is geen reden, waarom je haar niet dankbaar zoudt zijn, dat zij
het _nu_ vraagt," zei grootmoeder, zonder rechtstreeks te antwoorden
op Elsje's uiting, waarom haar tante "vroeger precies gedaan had,
alsof ze niet bestond." "Kom kind, kijk nu eens weer vroolijk. Ik wed
dat je later als je weer thuis bent, opgewonden verhalen doet over
alles wat je bij tante hebt genoten en over de liefheid van C�cile
en haar vriendinnetjes en over de mooie stad en het prachtige huis,
waarin tante woont en over de winkels en al de menschen op straat
en....en over nog een heeleboel meer. Wie weet, hoe weinig lust je
hebben zult om weer bij je oude grootmoeder terug te komen!"
Elsje lachte door hare tranen heen en er kwam een beetje licht in de
duisternis van haar gemoed. Was het dan ook eigenlijk wel zoo heel
erg? Grootmoeder had gelijk. Het zou best kunnen zijn dat zij het
aardig en mooi vond in die groote, drukke stad, dat haar tante erg
meeviel bij de kennismaking en dat zij het met C�cile heel goed kon
vinden. Misschien zouden ze wel een heeleboel grappen hebben samen--het
moest toch ook wel prettig wezen om eens een poosje in ��n huis te
wonen met een meisje van haar eigen leeftijd! En dan....allerlei
te zien, waarover zij alleen maar eens een enkelen keer had hooren
spreken en later van alles aan grootmoeder te vertellen en aan de
dorpsmeisjes--d�t zou toch wel heerlijk wezen!
Zij stond langzaam van haar stoel op, ging naar de oude vrouw toe en
gaf haar, een beetje verlegen, een kus op de wang.
"Ik heb er wel meer lust in," zei ze zacht.
"Zie je wel!" zei de grootmoeder vroolijk. "Maar dat spreekt immers
ook van zelf! Kom, trek nu gauw je beste jurk aan ...."
"Mag ik het dan straks even aan Aafje en Geertje gaan vertellen en
bij Krelis aan huis? Ik zal niet lang wegblijven."
"Ja zeker, dat is best. Maar maak dan nu gauw voort, kind."
"Ja. Maar grootmoeder, wanneer ... wanneer zou tante me dan verwachten
en wie komt er dan zoo lang bij u?"
"Ik denk dat tante je graag spoedig bij zich wil hebben, Elsje, en
ik zal vragen of Aafje's zuster dan bij mij wil komen. Zij kunnen er
daar nu best een missen, nu Grietje ook uit haar dienst thuis is."
Twee uur later zat de oude grootmoeder in de vredige stilte om haar
heen, met den Bijbel voor zich, den psalm te herlezen en was Elsje
bezig, haar kennisjes het groote nieuws mede te deelen. Er viel een
traan op het oude gele Bijbelblad en driftig veegde Elsje's grootmoeder
hare oogen af en zei zacht:
"Foei, ik moest blij zijn!"
Toen liet ze hare handen in haar schoot glijden en keek lang en
peinzend het raam uit. En met een weemoedig lachje het hoofd schuddend,
fluisterde ze:
"Zij zou geen kind zijn, als het nieuwe haar niet aantrok."
Hoofdstuk III.
Gewichtige Veranderingen.
Spoedig daarop kwam er een kort briefje van mevrouw d'Ablong, waarin
zij hare moeder meldde dat zij Zondags over zou komen om Elsje te
halen, als zij v��r dien tijd geen bericht ontving, dat de oude vrouw
haar kleindochtertje liever bij zich wilde houden. Grootmoeder liet
Elsje hierop tot antwoord schrijven dat zij gaarne met haar tante mee
zou gaan en een poosje bij haar blijven. Het waren maar enkele regels,
maar Elsje vond het toch heel moeielijk, die netjes en duidelijk op
het papier te krijgen en zij had een erge kleur, toen het briefje
af was en, voorzien van postzegel en adres, gereed lag om naar de
post te worden gebracht. Het was haar een pak van het hart, toen de
brief eindelijk weg was, maar kalmer werd zij er toen toch niet op
en hoe meer het gewichtige uur naderde, waarop zij haar tante van
aangezicht tot aangezicht zou aanschouwen, des te ongeduldiger werd
zij. Nu eens was ze uitgelaten bij het vooruitzicht allerlei nieuws
en moois te zullen zien, dan weer benauwde haar de angst om geheel
alleen onder vreemden te gaan--want vreemden waren mevrouw d'Ablong
en haar dochter voor haar, al waren zij ook haar eigene tante en
nichtje. Het meest van alles zag zij er tegen op haar grootmoeder te
verlaten, hoewel de gedachte niet bij haar opkwam, dat deze gedurende
haar afwezigheid weer zieker zou kunnen worden. Grootmoeder was nu
zoo opgewekt en vroolijk, vond Elsje, en ze zag er ook weer beter
uit--zij zou zeker wel gauw heelemaal weer opgeknapt zijn.
Previous Page
| Next Page
|
|