|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 8
Een slag weergalmt!... Daar splijt de aard! ....
Een zwarte Ridder springt naar voren.
Hij zwaait een scherp en vlammend zwaard ....
Werpt onversaagd zich op de Noren.
En Godfried, overmand van schrik,
Deinst sidd'rend voor dien vuur'gen blik.
Wat baat het of hij weerstand biedt?
E�n bliksemslag .... hij stort ter neder.
Al wat ontvluchten kan, ontvliedt,
En keert naar 't spookslot nimmer weder.
Een hol gelach klinkt spottend na:
"Voor mij de bruid, haha! haha!"
"Verschrikkelijk!" riep de Jonker, wiens gelaat nu doodsbleek geworden
was. "Dat was eene ontzettende gebeurtenis, en ik noem het dwaas,
ja roekeloos, om zulk een lied in het holst van den nacht te zingen,
en dan nog wel midden in een dicht woud. 't Is goed, om .... "
"Och kom, Jonker," viel Jonkvrouw Bertha hem in de rede, "wees toch
niet zoo kinderachtig en bang. Ik begin bijna te gelooven, dat er
nog heel wat veranderen moet, eer je den ridderslag waardig zijt. 't
Was een mooi lied, Fulco, en ik dank u er wel voor. 't Was werkelijk
zeer mooi!"
Fulco's oogen tintelden van genoegen. Hij had zijn doel, den jonker
bang te maken, volkomen bereikt, en ook was hij gevleid door de
vriendelijke woorden van de schoone ridderbruid.
Maar Jonker Jan had geen genoegen. Hij gevoelde zich gekrenkt en
vernederd. Hij trad op de jonkvrouw toe, en zeide, het gevest van
zijn zwaard grijpende:
"Eenmaal hoop ik Uwe Edelheid metterdaad te kunnen toonen, dat dit
zwaard geen lafaard toebehoort. Een Jonker van Asperen kent geen
vrees!"
"Behalve voor spoken!" lachte Fulco.
"Zwijg, ellendige dorper!" bulderde Jan, het zwaard thans uit
de scheede trekkende, "waag jij het, den spot te drijven met een
edelman? Bij St. Joris .... "
"Genoeg, genoeg!" kwam Heer Gijsbrecht thans tusschenbeide. "Geen twist
hier in het bijzijn der Jonkvrouw. Steek dat zwaard op, Jonker. Je weet
het immers zelf zeer goed, dat we niet aan je moed twijfelen. Daarvoor
kenden we je reeds te lang. En Fulco .... "
"Twijfelt er ook niet aan, Jonker," vervolgde Fulco, den jonker de
hand toestekende. "Ik wilde u alleen maar een weinig plagen."
De jonker nam de hem toegestoken hand aan.
"Dat is dus weer in orde," hernam de ridder. "Ik geloof, dat de
regen eindelijk opgehouden is. Laten we vertrekken. Heer Otto zal
wel ongerust over u zijn, Bertha."
Fulco haalde de paarden, en een oogenblik later ging het in
galop verder. Het edele bruidspaar reed voorop, de jonker en Fulco
volgden. Het was nu niet zoo duister meer tusschen de boomen. De maan
goot hare zilveren stralen door het bladerdak en teekende scherpe
schaduwen op den grond, die door jonker Jan niet zonder wantrouwen
werden aangezien. Hij vreesde, dat Fulco's lied maar al te zeer
geschikt was geweest, om de aandacht der gevreesde Nacht-alven
op hen te doen vestigen. Doch niets verdachts liet zich zien. Zij
hadden ongeveer een half uur gereden, toen zij een drom van ruiters
zagen naderen.
"Dat zal uw Heer Vader met zijne gasten zijn, Bertha," zeide Gijsbrecht
van IJselstein. "Ik denk, dat hij ongerust geworden is en u komt
zoeken."
"Ik denk het ook, hoewel ik mij die vrees niet begrijpen kan,"
antwoordde Bertha.
Het vermoeden was juist. Heer Otto van Heukelom had zich over zijne
dochter ongerust gemaakt, en was haar met zijn edele gasten tegemoet
gereden.
Previous Page
| Next Page
|
|