|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 5
"Neen, een dienstman."
"Kende je hem?"
"Ik heb zijn gelaat niet kunnen onderscheiden, doch uit zijne wijze
van spreken bleek mij duidelijk, dat hij een dienstman was. Bemerkende
dat ik eene Jonkvrouw en alleen was, drong hij op mij aan en wilde
mij van mijne sieraden berooven. Doch ik weerde hem van mij af,
met alle kracht, waarover ik beschikken kon ...."
"Waarom gaf je ze niet liever vrijwillig over? Uwe krachten waren
immers toch niet opgewassen tegen de zijne?"
"Zou ik aan een schurk maar gewillig geven, waarom hij
vraagt?" vervolgde de Jonkvrouw fier. "Neen, Gijsbrecht, daarvoor
stroomt mij te veel Arkelsch bloed door de aderen. Ik duwde den
schurk met zooveel kracht van mij af, dat hij tegen den grond viel,
maar .... "
Plotseling werd zij in de rede gevallen door de stem van Fulco,
die lachend zong:
"Brederoo het edelste,
Wassenaar het oudste,
Egmond het rijkste,
En Arkel het stoutste."
"Goed zoo, Fulco!" riep Heer Gijsbrecht. "Dat liedje bevat waarheid,
en je hoort, dat de Jonkvrouw Arkelsch bloed in de aderen heeft.
-- En wat verder, Bertha?"
"Mijn verhaal is uit, Gijsbrecht. Juist, toen hij met vernieuwde woede
op mij aanviel, klonken de hoefslagen van paarden en een oogenblik
later kwam jij binnen. Ik denk, dat hij achter u om de deur uitgegaan
is, wat bij deze duisternis gemakkelijk kon geschieden."
"Je zijt mijne moedige Bertha!" zeide de ridder. "Jammer, dat de
schurk ongestraft ontkomen is."
"Niet ongestraft, Edele Heer!" zeide Fulco. "Ik heb hem met mijn
zwaard eene gedachtenis op zijn krullebol gegeven, waarvan hij lang
pleizier zal hebben. De lomperd bedankte mij er niet eens voor en
ging zonder groeten heen."
"De kennismaking beviel hem zeker niet," lachte de ridder. "Doch hoe
staat het met het weer? Bij al die drukte heb ik er in 't geheel geen
erg meer in gehad."
"De donderbui is overgedreven, maar het regent nog, dat het giet. Het
is althans voor Jonkvrouw van Arkel geen weer om er door te gaan,"
sprak de schildknaap.
"Dan blijven we hier, totdat het wat droger wordt," besloot
Gijsbrecht. "Komt, laten we om de tafel gaan zitten en het ons wat
gezelliger maken. Toe Fulco, zing eens een lied. Men noemt je immers
den Minstreel? Dan vergeet de Jonkvrouw misschien hare onaangename
ontmoeting en wordt zij op andere gedachten gebracht."
"Dat is niet noodig, mijn Gijsbrecht," antwoordde Bertha lachend. "Nu
jij bij me zijt, ben ik den schurk al geheel vergeten. Toe Fulco,
zing eens voor ons. Je bent immers op weg naar eene bruiloft, en daar
moet men vroolijk zijn."
"Als de hooge bruid zelve dat vraagt, mag ik niet weigeren,"
zeide Fulco lachend, en met een ondeugenden trek op het gelaat,
vervolgde hij:
"Ik ken een lied van een Ridder en zijne bruid, doch ik vrees, dat
de Jonker het misschien liever niet hooren wil."
"Waarom niet?"
"Omdat het al bijna middernacht is, en er komt iets van een spook in."
"Dan moet je het juist zingen, Fulco," hernam de Jonkvrouw. "Eene
spookgeschiedenis hoort bij deze nachtelijke ontmoeting."
Previous Page
| Next Page
|
|