|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 18
Ook bij h��r thuis, waar 't altijd vrede was, waren nu telkens ruzies.
Zij scholden de Italianen uit voor schurken en verraders. Beppo noemden
ze nu een jongen van niks met z'n mooie praatjes; een vijand van 't
Vaderland. Zij moest de verloving onmiddellijk afbreken!
Wat ze ook aanvoerde ter verdediging van dit moeilijk, ingewikkeld
geval..., het hielp alles niets en ze dwongen haar hem ronduit te
zeggen, dat hij bij haar thuis niet meer zou worden geduld.
Toen ze hem 's avonds sprak, waar ze elkaar altijd vonden, had ze hem
alles oververteld. Hij stoof op: "Wat? Hij een vijand van haar volk? Was
z'n eigen moeder dan geen Duitsche? Vechten tegen 't land van z'n moeder
en z'n liefste? Nooit!"
En toen ze hem dan zei hoe hij wel zou worden gedwongen partij te
kiezen, hij hier alleen zou worden geduld als hij zich liet
naturaliseeren en meevocht, riep hij driftig: "Niemand zou hem ooit
dwingen partij te kiezen tusschen de twee landen. Hij had ze allebei
lief; als z'n vader en moeder. Trouwens, thuis hadden die twee 't hem
ook al moeilijk gemaakt met hun getwist en hun eisch: te kiezen tusschen
hem en haar. Hij kon zich toch niet in twee�n hakken!
Z'n ouders waren niet meer te herkennen. Als furi�n stonden de twee
vroeger zoo zachtzinnige menschen tegenover elkaar.
Maar ook zij zouden hem niet dwingen de eene of de andere richting uit.
Hij vocht niet mee. Niet tegen Duitschland, niet tegen Itali�.
Schwindel, Schwindel, der ganze Krieg! En hij kon, hij wilde niet
dooden!"
* * * * *
Elizabeth gaf het een schok. "Dit waren dezelfde woorden als in den
laatsten brief van Heinz!"
Er viel een zwijgen.... In de verte loeide een koe.... Dan was er in de
stilte niets dan het gezoem van late hommels en bij�n om de
zonnebloemen.
Liesbeth, die al den tijd achter den stoel van het meisje was blijven
staan, ging nu over haar zitten. Zij nam de nerveuse vingers, die
rusteloos aan een losgeraakt rietje van den stoel plukten, in haar beide
handen, boog zich tot haar �ver en vroeg: "En toen?"
Het klonk als van een kind dat het eind van het onderbroken verhaal niet
langer kan afwachten.
--Ik vertelde het thuis, 't Was om niet uit te komen..., zoo hopeloos
verward alles.... Ze zagen er alleen gebrek aan moed in; vonden het
karakterloos; en toen hij zich t�ch bij ons waagde, ondanks het verbod,
hebben ze hem de deur uitgegooid, hem 't woord lafaard toegeworpen en
dan naar hem gesp�gen!
.... Nooit zou ze z'n gezicht daar voor de open deur vergeten. Hij stond
als verdwaasd. Hij werd doodsbleek zooals die pop binnen. En zoo had hij
ook gekeken..., zoo triest, met de oogen neer. Precies als die pop.
Ze had hem willen naloopen, de beleediging goed maken van de woede en
verachting der huisgenooten. Maar ze hielden haar vast: "Halt stille!"
dreigde grootvader. Ze bewaakten haar dien avond. Ze kon niet wegkomen
op het gewone uur. Toen heeft Beppo zeker geloofd, dat ook zij hem
verloochend had en niets meer van hem wilde weten.
* * * * *
Dien nacht, het zal ��n uur zijn geweest, schrikt ze wakker van een
schot. Ze denkt eerst dat ze droomt. Dan.... w��r een.... vlak onder het
raam van haar kamertje.
Ze vliegt het bed uit. 't Eerste wat ze ziet, bij heldre maan, is
tusschen de bloempotten op 't kozijn, zijn guitaar en zijn schrift met
verzen, met haar naam: K�the.
Dan buigt ze zich voorover en ziet naar beneden. En daar, op de steenen,
ligt Beppo, plat op den rug; z'n gezicht in 't maanlicht.
Hij lag er met bloote borst en bloote voeten.... Nur in seinem H�sele,
wie 'n Bettelbub. Naast hem, op de steenen, de pistool. In z'n hand
hield hij een tuiltje van haar bloemen.
Previous Page
| Next Page
|
|