Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 1
"Una gondola, Signora! Una gondola!" en met rollende r's in radde praat,
waarbij de vlugge woorden elkaar overstortten, prezen ze om 't hardst
hun gondel aan, stelden een tocht voor en noemden een prijs.
"Non oggi. Domani!" weerde zij glimlachend naar de mannen, die bij haar
weigering niet verstugden, noch onverstaanbaar booze woorden mompelden,
maar �l terugloopend haar bleven toelachen, blij met de belofte voor
later.
Elizabeth liep nu de kade verder af; zij wilde dezen laatsten morgen in
dit goddelijk licht van enkele bovenal dierbare plekjes afscheid nemen
en genieten van 't mooie volk. "Een prachtras" bewonderde ze en zag met
genot naar twee fabrieksmeisjes en andere arbeidersvrouwen, die
koninklijk van gang, het bovenlijf recht en roerloos, met een alleen
even doorveeren der knie�n, de treden van de brug over de Rio di Palazza
afdaalden; blootshoofds, de zwarte sjaal met laag-neerhangende franje
strak getrokken om borst en schouders.
Voorbijkomend aan de gevangenis--somber, vierkant gebouw achter zware
tralies, door niets dan een smal grachtje van het blanke wonder, het
dogenpaleis, gescheiden--klonk de lach der meisjes helder op bij een
kwinkslag van den cipier, die rinkelend met een groote sleutelbos, de
gevangenis voor een oud vrouwtje opensloot.
Deze gevangenis op de zonnige kade vol caf�'s en h�tels, midden in 't
gewoel van vroolijk-pratende en druk gesticuleerende menschen, die zich
geen oogenblik de nabijheid van dit donker-dreigende bewust schenen en
er luchthartig en schertsend aan voorbij slenterden...., Elizabeth had
er nooit aan kunnen wennen. En toen ze nu zelf de marmeren trap was
opgegaan, keek ze, stilstaand op 't platform, naar 't smalle, zwarte
grachtje, waarboven blank, de beruchte brug der zuchten afstak: de Ponto
dei Sospiri, die de gerechtszaal van het paleis met de gevangenis met de
looden daken verbindt; moeilijken weg dien ook Casanova eenmaal is
gegaan toen hij er zijn straf uitzat. Maar nu zij zich omkeerde, zag zij
w�g van dit donkere het licht in, over het als satijn glanzend,
smaragd-blauwe water met de vele, vele gondels. En opnieuw genoot zij
bewust de weelde van 't ontbreken van alle modern vervoer-rumoer. Hier
geen auto-signalen of knallende motorfietsen, zelfs geen kargeratel;
alleen 't geplas der gondelriemen, waarmee de roeier, staande, het
sierlijk vaartuig voortbeweegt.
"Een wondermooi ding vond ze een gondel; nee, m��r dan een ding, een
levend wezen vol bevallige zwenkingen. En altijd weer zag ze er iets
anders in: een omgekruld boomblad, of een donkere, drijvende bloem; dan
weer een zwarte zwaan met gebogen nek, een zilveren, gekartelde keten om
den ranken hals."
Lang bleef Elizabeth uitstaren over het nu weer onwezenlijk violet
gekleurd water, waaruit aan den overkant de Maria della Salute scheen op
te rijzen, de omtrekken sterk afgeteekend tegen diepblauwe lucht; en
he�l in de verte, aan paarlmoeren horizont, blauwschemerend: Lido.
"Het was om niet van weg te komen, maar er wachtte zooveel!" En toen ze
nu langzaam de lage, breede brugtreden afdaalde, trachtte ze bijna
onbewust iets over te nemen van de houding der even tevoren bewonderde
Italiaansche vrouwen; al besefte ze wel dat de gratie en het koninklijk
gebaar, hier den armste aangeboren, niet is na te apen en er veel van
wat hier volkomen natuurlijk aandoet en aan dit volk bekoort, in Holland
dwaas-theatraal zou schijnen.
* * * * *
Op de Piazzetta gekomen, ging ze er zitten met het gezicht naar den
voorgevel van het Dogenpaleis, blank en glanzend de portiek van korte,
krachtige zuilen, steunend de sierlijke loggia, versierd met
marmerkantwerk--het opene in den vorm van een klaverblad--en daarboven
de derde verdieping met de zeven spitsboogvensters in beide fa�aden;
van een zalm-rose kleur, zooals het hart van kleine zeeschelpen.
Altijd weer kwam ze hier terug en zat maar stil op te zien naar dit
wonder van gothiek; en werd er nooit van verzadigd. Dit was haar
dierbaarder nog dan de San Marco. Hoezeer ze ook binnen in de kerk
genoot van het koloriet, van moza�ken en marmersoorten, van de pracht
der schilderingen en kleurenmengeling..., toch miste ze er in de
overlading en bijeengebrachte praal, de mystiek der groote cathedralen.
En zij herinnerde zich hoe de Franschsprekende gids die haar in Florence
had rondgeleid in de Santa Maria Annunziata, vertelde: dat juist �m die
overdaad en overstelpende weelde en het vele goud..., de Amerikanen de
San Marco het mooist vonden, van heel Veneti�.
Previous Page
| Next Page
|
|