Het Nut Der Mechanistische Methode In De Geneeskunde by Hermanni Boerhaave


Main
- books.jibble.org



My Books
- IRC Hacks

Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare

External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd

books.jibble.org

Previous Page | Next Page

Page 3

Mocht er echter iemand gevonden worden, die wel toegeeft, dat uit
genoemde feiten langs den weg der redeneering onbekende zaken kunnen
opgehelderd worden, doch slechts den werktuigkundigen het recht hiertoe
ontzegt, laat hij ons dan buiten de mechanica eene andere wetenschap
aanwijzen, die ons beter in staat stelt, de eigenschappen der lichamen
uit te vorschen. Wie dat poogt te doen, moet zich in het hoofd gezet
hebben, dat de aard der dingen het best kan worden opgespoord door van
zulke grondbeginselen uit te gaan, die daar het meest tegen indruischen,
en door zoodanige personen, die het sterkst afwijken van de
onderzoekingsmethode, die door alle weldenkenden als de eenige, welke
ware resultaten oplevert, erkend wordt. Alleen reeds daardoor echter zou
hij zich in zulk een warnet van ongerijmdheden verstrikken, dat ik,
zonder verder, rekening met hem te houden, mijne stelling bewezen mag
achten.

Maar deze bewijsvoering klinkt wat al te nuchter en moet wel, al te zeer
afwijkend van den gebruikelijken betoogtrant, weinigen tot instemming
nopen! En dat is zeer zeker het geval, indien men de kracht van een
betoog afmeet naar het bevattingsvermogen van de meerderheid der
menschen.

Waarom zou ik dan niet, al was het slechts om dezen te voldoen, U de
zaak in het helderste licht voor oogen stellen, van welk licht alle
beoefenaren der geneeskunst, als men hen gelooven mag, een ruim gebruik
maken.

Terwijl ik nu daartoe overga, zie ik mij wel, hoezeer ook tegen mijnen
zin, genoodzaakt, het een en ander uit de anatomie ter sprake te
brengen, dat, daar een dergelijk onderwerp nooit door rhetorische
schrijvers behandeld is, in minder zuiver en gekuischt Latijn moet
worden weergegeven, dat ik echter voor het goed begrip van de zaak zelve
meen niet achterwege te mogen laten.

Dat het grootste gedeelte van ons lichaam met slagaderen doorweven is en
door deze in stand gehouden wordt, is te duidelijk, om betoog te
behoeven. Dat dit de kanalen zijn, die het bloed inhouden en in zijnen
loop richten, en dat hun omvang, in den omtrek van het hart het grootst,
langzamerhand afneemt en ten slotte z�� klein wordt, dat hij niet meer
voor het bloote oog waarneembaar is, dat weten zelfs de slagers. Niet
minder algemeen bekend is het, dat ��n hoofdstam van deze kanalen, van
het hart uitgaande, zich in zijtakken splitst, die met den hoofdstam
gelijkvormig zijn en op dezelfde wijze als deze zich op hun beurt
splitsen en langzamerhand in omvang afnemen, waarbij echter deze
eigenaardigheid valt op te merken, dat de recht doorloopende hoofdstam
ter plaatse, waar hij zich vertakt, gewoonlijk een wijder opening
vertoont dan de aan dezen driesprong ontspringende zijtakken. Dat echter
al deze vaten zoodanige krommingen beschrijven, dat de zich zijdelings
vertakkende buizen op een oneindig aantal plaatsen wijde hoeken vormen
en dat deze windingen een buitengewonen invloed uitoefenen op de
doorstrooming van het bloed, is eerst voor weinige jaren ontdekt door
hen, die de scherpzinnig gevonden stellingen der wiskunde op
geneeskundige vraagstukken hebben toegepast.

Met welk een bewonderenswaardige, met welk een doeltreffende
kunstvaardigheid heeft de aanbiddelijke Bouwmeester van ons mechanisme
deze buigzame kanalen gevormd!

Hij wilde, dat zij door het tegen hunne wanden drukkende vocht zonder
gevaar voor scheuring zouden kunnen uitgezet worden en verleende hun
tevens het vermogen, tot hun vroegeren omvang vanzelf weder terug te
keeren en het vocht met een krachtigen stoot voort te stuwen, zoodra dit
opgehouden heeft ze uit te zetten.

Malpighi was echter de eerste, die zag, dat de laatste
uiteinden der slagader, in zeer dunne buisjes vertakt, in een vlies, als
in een stevig omhulsel, zijn samengevoegd en daar door middel van nauwe
kanalen wederkeerig met elkander in gemeenschap staan. Hij heeft ons het
eerst den weg leeren vinden in het labyrint der tallooze dwaalwegen,
welke de vloeistoffen, langs deze kronkelpaden voortgedreven, te
doorloopen hebben.

Doch het wonderbaarlijkste, waarbij zich de vinger Gods waarlijk in Zijn
werk openbaart, is wel het volgende.

De takjes, welker loop met zoo groote zorgvuldigheid geregeld is en die
zich hier alle langs banen van gelijke breedte in rechte richting,
zonder zijdelingsche vertakkingen, voortbewegen, vormen, van gedaante
veranderend, de eerste beginselen der aderen en lymphvaten met hunne
boezems.

Previous Page | Next Page


Books | Photos | Paul Mutton | Sun 2nd Feb 2025, 14:49