|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 12
Ako'y nanatiling mag-isa at hubad na nasa daan. Nuo'y hindi ku pa
kilala ang anumang kahirapan ng tao, ang ginaw o ang gutom man. Ako'y
naging tao, nagdamdam ako ng gutom at di ko malaman kung anong
gagawin. Nakakita ako ng isang simbahan, na itinalaga sa Walang
Hanggan at inisip kong tumuloy roon. Ang pinto ay nakatalasok.
Sapagka't hindi ako makapasok ay naupo ako sa pintuan at pinagsikapang
kong duon makasilong; gumabi, nagdamdam ako ng ginaw, nagdamdam ako ng
gutom, ininda ko, at ako'y nanginig. At ang hirap ay sumaakin. Agad
akong nakarinig ng yabag sa daan; may dumarating na isang tao; may
dalang mga bota at nagsasalitang ang mga ngipin ay nagngangalit. Nuon
ako nakakitang una ng mukha ng taong may kamatayan, at kung sa bagay
na ako'y tao na rin ay natakot pa rin sa mukhang yaon, Inilingon ko
ang aking ulo at aking narinig, na nagsasalitang laban sa akin.
Paanong pakakanin ko ang aking asawa at, aking mga anak? Paanong
kakandilihin ko sa ginaw ng taginaw ang mga nanginginig na sangkap
namin ng katawan? At inisip kong:
Ako'y namamatay sa ginaw at gutom at naito na dumaraan ang taong ito
na ang iniisip lamang ay ang kanyang kailangan at di matutuhan ang
ako'y saklolohan.
Nakita ako ng nagdaraan, nagkunot ng noo, nag-anyong marahas at
nagpatuloy ng paglakad ... Nawalan ako ng pag-asa. Pagdaka'y nakita
kong bumalik, siya'y aking tinignan at hindi ko nakilala: Ang kanyang
mukha ay patay ng una at nakita kong nagliwanag ng larawang Diyos. Ang
nanauling buhay ay lumapit sa akin, binihisan ako, tinagnan ako sa
mga kamay at ipinagsama ako sa kanyang bahay. Ang kanyang asawa ay
nasa sa pintuan ng dampa at nangusap: ang babaing yaon ay lalong
kakila-kilabot kaysa lalaki; ang anyo ng kamatayan ay nabubuka sa
kanyang bibig, ang anyong nakamamatay ng kanyang mga salita ay umiinis
sa akin, at ako'y nanlupaypay; inibig niyang mahandusay na muli ako sa
ginaw, sa hirap, sa kamatayan, at aking napag-unawa na siya man ay
mamamatay rin sa pagtataboy sa akin. Agad pinagsalitaan siya ng
kanyang asawa ng tungkol sa Diyos. Pagdaka'y nagbago ang babae;
hinainan ako ng pagkain at sapagka't ako'y tinitignan niya ay
tinitigan ko siya: ang patay ay muling nabuhay, at nakilala ko ang
Diyos sa kanyang mukha. At aking naalala ang salita ng Diyos: _Iyong
malalaman ang sumasatao_. Napagtalastas ko sa ganito na sumasa mga tao
ang pag-ibig. Naginhawahan ako sa pagkahayag ng isa sa mga salita ng
Diyos, at una kong ikinangiti; nguni't hindi ko napag-alamang lubos sa
isang sandali, hindi ku pa napag-uunawa _ang hindi ipinabatid sa tao
ni ang bumubuhay sa tao_.
Natira akong isang taon sa inyo; ang barini ay naparito na nagpasadya
ng mga bota, mga botang dapat magluwat ng isang taon na hindi man
lamang mahihiwid o masisira man. Tinignang ko siya at nakita ko sa
kanyang siping ang isa sa aking mga kasama, ang anghel ng kamatayan;
ako lamang ang nakakita; siya'y aking nakilala at aking napag-unawa na
bago lumubog ang araw ay mahihiwalay ang barini sa kanyang kaluluwa at
inisip kong:
Ang tao ay nagtitipon ng sa isang taon; nguni't di niya nalalamang
siya'y mamamatay sa paglubog ng araw.
At aking naalaala ang ikalawang salita ng Diyos: _Iyong malalaman ang
hindi ipinabatid sa tao_.
Ang _sumasatao ay nalalaman ko na_. Nalaman ko nuon ang _hindi
ipinabatid sa tao_. Hindi ipinabatid sa kanya ang pagkukulang sa
kanyang katawang ikinangiti ko.
Nguni't hindi ku pa batid, at hindi ku pa nauunawa _ang bumubuhay sa
mga tao_. Nabuhay ako sa paghihintay ng pahayag ng Maykapal, ng
huling salita ng Diyos. Sa ikaanim na taon ay naparito ang babae na
may kasamang dalawang batang kambal, aking nangakilala at napuna kong
sila'y nabuhay. Ng magkagayo'y aking naalamang lahat at inisip ko.
Namamanhik ang ina, dahil sa kanyang mga anak at aking dininig ang
ina; pinaniwalaan ko, na ang mga ulilang iyan ay natatalaga sa
kamatayan at naito, na sila'y pinakain at kinupkop ng isang babae, ng
isang di kilala.
At ng ang babaing iyan ay mapaiyak sa kabutihan, ng kanyang minahal at
kinahabagan, ay nakita ko sa kanya ang larawan ng Diyos at aking
napag-unawa _ang bumubuhay sa tao_. Aking napag-unawa na naipahayag sa
aking ng Diyos ang huling salita at iginawad sa akin ang kapatawaran
at siyang ikatlo kong pagkangiti.
Previous Page
| Next Page
|
|