|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 54
Toen Elsje alleen gelaten was, bleef ze voortschreien, eerst
hartstochtelijk en met zenuwachtige snikken, toen zachter en
bedaarder. Eindelijk was het alsof ze geen kracht meer had om langer te
schreien, geen kracht om uiting te geven aan het gevoel van wanhopige
smart, dat haar bezielde, geen kracht om iets anders te doen dan met
doffe lijdelijkheid, gekleed als zij was, op het bed te gaan liggen
en met starende oogen voor zich uit te zien. Langzamerhand echter
kwam iets van haar ouden moed weer boven. "Zoo mag het niet langer,"
fluisterde ze, terwijl ze zich van het bed liet afglijden. "Ik moet
wezenlijk probeeren of ik wat kan slapen. Misschien .... misschien
gebeurt er morgen iets, dat.... mij helpt."
Zij trok de dunne rose jurk en hare dansschoentjes uit en besloot
zich maar niet verder uit te kleeden en zoo in bed te gaan. Zij was
veel te gejaagd, veel te veel onder den indruk van het half onbestemde
denkbeeld dat zij het druk zou hebben morgen en vroeg klaar zou moeten
zijn, om zich thans rustig te kunnen ontkleeden en bedaard te gaan
slapen. Zij huiverde en rilde van koude en zenuwachtigheid en toen
ze de kaars uitgeblazen had en was gaan liggen, scheen het haar een
onmogelijkheid toe, dat zij in slaap zou komen. Haar hoofd begon te
kloppen en te gloeien en met tergende duidelijkheid stonden haar nu
eensklaps de bezwaren voor den geest, die aan haar terugreis op morgen
zouden zijn verbonden. Ze had geen geld bij zich--hoe zou ze dan een
kaartje kunnen betalen? Grootmoeder zou misschien, neen zeker, heel
boos zijn, als ze zoo opeens voor haar stond, weggevlucht van hare
tante. En tante zelf--die zou het haar zeker nooit, nooit vergeven,
nog minder misschien dan het verliezen van het parelsnoer. En ze
kon toch ook niet reizen in die dunne, lichte jurk, zonder hoed of
iets! Maar misschien zou de kruideniersvrouw haar wel een of ander
willen leenen--als zij ten minste iets had, dat haar paste. Ja,
ja, die zou haar wel willen helpen, als ze kon. Maar mocht ze wel
weggaan, zou hare tante zich niet erg ongerust maken waar zij toch
was--morgenochtend aan het ontbijt zou men haar natuurlijk missen! O,
wat moest ze beginnen, wat moest ze beginnen! Ze wist zich geen raad,
heelemaal geen raad en onrustig woelde zij op het bed heen en weer,
totdat eindelijk een weldadige slaap zich over haar ontfermde en haar
tijdelijk rust gaf.
Intusschen was het bal bij mevrouw d'Ablong onafgebroken, met
steeds toenemende levendigheid, voortgezet. C�cile was na de
tooneelvoorstelling geheel en al de koningin van het feest geworden
en hare moeder zag met fiere goedkeuring, hoe iedereen als om strijd
haar dochtertje f�teerde. Zij bemerkte vrij spoedig dat Elsje zich
uit de danszaal had verwijderd en hoewel zij haar die straf zelf niet
zou hebben opgelegd, vond zij het niet kwaad dat Elsje toonde zich
genoeg te schamen over haar gedrag op het tooneel, om maar liever
niet meer mee te dansen. Ze zal naar hare kamer gegaan zijn, dacht
mevrouw d'Ablong en ze vatte half en half het voornemen op, naar haar
toe te gaan en haar na een ernstige terechtwijzing te vergunnen, zich
weer bij de dansenden te voegen--maar werd in de uitvoering van dit
plan telkens verhinderd door de gedachte dat Elsje zich misschien
weer op een of andere manier "kinderachtig" zou gedragen en haar
compromitteeren. Neen, het was wellicht maar beter dat het lastige
kind boven bleef. C�cile had nu ook juist zoo heel veel plezier,
dat zou misschien veranderen, als Elsje weer beneden kwam. Zij moest
straks maar eens even naar haar gaan kijken en als zij dan wat al
te bedroefd was, haar wat lekkers brengen--een portie ijs en een
taartje--en zeggen dat zij in 't vervolg maar wat beter haar best
moest doen. Misschien had C�cile ten slotte toch gelijk gehad; het
was niet verstandig geweest, Elsje tot het feest te laten blijven. Ze
kon nu in de volgende week ook wel weer vertrekken. Hare tante zou
haar dan zelf brengen en meteen eens zien, hoe de oude grootmoeder
het maakte--de laatste berichten waren iets minder gunstig geweest.
Mevrouw d'Ablong haastte zich niet, Elsje op haar kamer te gaan
toespreken. Frits had al een paar maal gevraagd of "Roodkapje" heusch
naar bed gegaan was. Dat had zij nu niet moeten doen, beweerde hij;
z�� erg was het toch niet dat zij nog niet gewend was om als actrice
op te treden! Hij vond het jammer dat zij nu in 't geheel niets aan
de partij had. Kon hare tante haar niet laten zeggen of gaan zeggen
dat ze wezenlijk weer beneden komen moest?
Mevrouw d'Ablong gaf op beide vragen een ontwijkend antwoord. Zij vond
het niet noodig Frits op de hoogte te brengen omtrent de beweegredenen,
die haar noopten, Elsje van de balzaal verwijderd te houden--Frits
zag dat zij het onderwerp van Elsje's afwezigheid liever verder
onaangeroerd liet en sprak dus over wat anders. Later zocht hij nog
eens of hij Elsje ook ergens in een verborgen hoekje zag zitten,
maar toen al zijn pogingen vruchteloos bleven, gaf hij het op en
kwam tot de overtuiging dat zij zich werkelijk voor goed op haar
kamer had teruggetrokken. C�cile was blij dat Elsje "zoo verstandig"
geweest was naar bed te gaan en Loulou en Cato waren het geheel met
haar eens. Emma vond het jammer, maar zei niet veel en de overige
gasten hadden nog te weinig van Elsje gemerkt, om zich erg over haar
al of niet tegenwoordig zijn te bekommeren.
Previous Page
| Next Page
|
|