|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 50
"Over mij?" vroeg Elsje verbaasd, wier vroolijke oogen toonden dat
_zij_ wel plezier gehad had.
"Ja, over jou! Heet hier anders soms iemand Lizzie?"
"Alsof ik wel zoo heette!" lachte Elsje. "Maar wat heb ik dan gedaan?"
"Als je dat niet begrijpt, kan ik het je niet uitleggen," zei C�cile
boos. "Je hebt je heel onbehoorlijk en coquet aangesteld. Sta daar
nu maar niet zoo dom te kijken, maar maak liever voort. Denk er
aan dat jij het eerst opkomen moet en dus ook het eerst klaar moet
zijn. Speel nu als 't je blieft een beetje goed en spreek duidelijk,
maar gil en lach niet zoo onbeschaafd."
Elsje antwoordde niet. Zij wilde zich goed houden en beet zich op de
lippen om zichzelf tot zwijgen te dwingen. De anderen keken C�cile
verbaasd aan, maar achtten het ook wijs niets te zeggen. Emma hielp
Elsje aan hare kleeding en zette haar het nette, witte mutsje op,
dat zij als dienstmeisje dragen moest. Allen waren druk bezig, hare
baltoiletten te verwisselen voor de eenvoudiger kleedij, waarin zij
haar rol vervullen moesten.
Eindelijk kon de voorstelling een aanvang nemen. In lange rijen
zaten en stonden de gasten in afwachting van hetgeen zij te zien
zouden krijgen. Frits trok met een plechtig gezicht het gordijn weg
en C�cile duwde Elsje naar voren en fluisterde boos:
"Kom, gauw nu maar, treuzel niet, als 't je blieft."
"Neen," zei Elsje gejaagd, terwijl ze zich opeens heel zenuwachtig
voelde en buitengemeen geneigd om weg te loopen, _niet_ in de richting
van het tooneel. Zij vermande zich echter en trad moedig naar voren,
hoewel ze vreemd duizelig werd en hare oogen als in een witten
nevel zagen.
Zoo duidelijk sprekend als haar maar mogelijk was, begon ze te spelen,
maar ze wist nauwelijks, wat ze zeide. Ze kende echter haar rol zoo
prompt dat ze geen oogenblik haperde, totdat plotseling een jongensstem
uit de toeschouwers riep:
"Niet met je rug naar het publiek! Keer je eens om!"
"Sst.... stil.... stil...." riepen verscheidene andere stemmen.
"Nu ja, maar we zien en hooren zoo niets," zei de eerste stem weer.
Elsje keerde zich om--zij wist niet eens dat zij met haar rug naar
het publiek toe had gestaan--en begon nog eens. Nauwelijks echter had
zij een paar zinnen gezegd, of hare stem begaf haar. Zij hapte naar
adem en keek met een hulpelooze, angstige uitdrukking in hare oogen
naar de zee van nieuwsgierige gezichten voor haar. Zij probeerde nog
eens en nog eens, maar er kwam geen geluid. De tooneelkoorts had het
arme kind deerlijk in hare macht; zij stond te trillen op hare beenen,
het suisde in hare ooren en zij voelde zich diep ongelukkig. Al haar
moed begaf haar en met een wanhopig gebaar sloeg zij de handen voor
het gezicht en barstte in tranen uit.
Frits schoof snel het gordijn weer voor het tooneel.
"Even geduld, dames en heeren," riep hij, "een onzer actrices is
een weinig ongesteld geworden. Straks zal de voorstelling wel weer
opnieuw kunnen beginnen."
Intusschen had C�cile Elsje driftig bij den arm genomen en meegetrokken
naar het kleedkamertje. Elsje volgde gedwee en hard snikkend.
"Je hebt alles, alles bedorven!" knorde C�cile. "Wij hadden je nooit
mee moeten laten spelen! En wat moeten wij nu beginnen?" vervolgde ze,
zich tot de anderen wendend, "met die erbarmelijk snikkende Lizzie
kunnen wij niets uitvoeren."
"Mag ik binnen komen?" vroeg een stem aan de deur, die op de gang
uitkwam.
"Wie is daar, wie is daar?" riepen Loulou en Emma tegelijk.
"Wie ben je?" riep C�cile.
"Kitty van Heusde," antwoordde de stem. "Laat mij heusch maar
binnen--ik kom jullie helpen."
Previous Page
| Next Page
|
|