|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 35
"Dat wou ik jou juist vragen," zei Elsje, al haar best doende niet
driftig te worden. "Tante heeft me naar je toegestuurd, omdat je me
iets te zeggen hadt."
"O ja, dat is ook zoo, maar je kondt toch wel even wachten. Heeft
mama je die pony laten knippen? Ik vind niet dat het je schoonheid
verhoogt."
Elsje antwoordde niet.
"Je schijnt geen heel goed humeur te hebben," hernam C�cile
spottend. "Hoor eens Lizzie, mama wil absoluut dat je hier nog bent
met mijn partij, maar doe dan als 't je blieft je best om een _klein_
beetje meer een _lady_ te zijn. Mama wil ook dat je meespeelt in het
comediestukje dat wij zullen opvoeren. _Ik_ vind het gek, maar het
moet nu natuurlijk toch. Gelukkig is het een kleine rol en je moet
dan voor dienstmeisje spelen, dat komt dus nogal goed uit; voor die
rol ben je nog het meest geschikt. Leer je gemakkelijk uit het hoofd?"
"Op school kon ik altijd best leeren," zei Elsje fier, "maar ik wil
liever niet meedoen in dat tooneelstukje. Ik wil ook wel weer weg v��r
de partij, als jij het zoo verschrikkelijk vindt dat ik er bij ben!"
"Je doet wat mama wil, niet wat je zelf wilt, dat spreekt," zei C�cile
beslist. "Natuurlijk zou het voor mij oneindig prettiger zijn als
je er niet bij waart, maar mama heeft mij zooeven gezegd dat zij er
bepaald op gesteld is omdat het jouw grootmoeder plezier zal doen en
nu gebeurt het natuurlijk."
"Mijn grootmoeder is de jouwe ook, C�cile," zei Elsje met bevende
lippen. "En je moogt wel heel trotsch op haar wezen."
Nu was het C�cile's beurt om een beetje verlegen te kijken. Zij
antwoordde echter niets op Elsje's woorden, maar zei, op het boek
wijzend: "Kom eens even wat dichter bij. Kijk, dit is het stukje. Het
dienstmeisje komt het eerst op en moet vlug en wat bijdehand spelen. Je
rol is klein; in het tweede en derde bedrijf heb je bijna niets te
zeggen. Je kunt van avond wel in de leerkamer gaan zitten en je rol
overschrijven. Weet je hoe je dat doen moet?"
"Ja, ik moet zeker alleen opschrijven wat die Grietje te zeggen heeft."
"En goed opletten, wanneer je invallen moet. De volgende week hebben
we repetitie, maak dat je je rol dan prompt hebt geleerd. Ik zal het
boek wel op de leerkamer leggen, ga nu maar heen."
En 's avonds zat Elsje weer rustig alleen in de leerkamer. Er lag een
groot vel papier voor haar en met een kleur van inspanning schreef
ze vlijtig de rol van "Grietje" over. Als zij zich van avond flink
hield, mocht ze den volgenden ochtend alleen een eindje gaan wandelen,
had hare tante gezegd. Zij moest dan in de buurt blijven natuurlijk,
dan was er geen kans op dat ze verdwalen zou. En met het puntje van
haar tong uit den mond en haar hoofd dicht over het papier gebogen,
schreef ze zonder ophouden voort. Miss Piper kwam haar een kopje thee
brengen en bleef even bij haar om een paar vriendelijke woorden te
zeggen, maar overigens kon zij zich ongestoord aan haar werk wijden,
zoodat ze eindelijk het laatste woord had geschreven. Ze vond dat die
"Grietje" nogal grappige dingen zeide en zij zag er op dit oogenblik
nog niet erg tegen op om voor dienstmeisje te spelen. Het zou wel gaan,
dacht ze; het leek haar niet heel moeielijk. Als zij de meisjes maar
eerst wat beter kende, zou ze zich wel gauw wat meer met haar op haar
gemak voelen.
Den volgenden ochtend gaf mevrouw d'Ablong haar werkelijk verlof om
even uit te gaan. Het sneeuwde een weinig, maar dat hinderde Elsje
niet. Zij beloofde vast dat ze niet te ver van huis zou gaan en niet
te lang wegblijven--toen liep ze vlug naar haar kamer om zich klaar te
maken. Daar viel haar opeens iets in. Als zij nu gauw even haar eigen
roode jurk aantrok en haar kapje opzette! Het was zooveel prettiger
om daarin uit te gaan dan met haar nieuwen hoed en mantel--daar kon
ook zoo licht iets aankomen met die sneeuw! Tante zou er natuurlijk
niets tegen hebben; zij ging nu immers alleen uit en niemand kende
haar in deze groote stad. Zij bedacht zich niet lang, maar deed vlug
de kast open om te zien of haar jurk er nog in hing. Jawel hoor, daar
was ze, die verachte roode! En daar was haar kapje ook! Kom, een,
twee, drie, haar reiscostuum weer aangetrokken, toen vlug de trappen
af en de gang door naar de voordeur. Al maakte ze zichzelf wijs dat
haar tante nu niets op deze kleeding zou aan te merken hebben, toch
vond ze het erg plezierig dat ze niemand tegenkwam op haar tocht naar
beneden. De voordeur ging gelukkig veel gemakkelijker open dan ze
had durven hopen. Daar stond ze op de stoep. H�, wat was het buiten
heerlijk! Het begon harder te sneeuwen en groote vlokken stoven haar
langs de ooren, op haar kapje, op de jurk en op de oogharen, zoodat
ze die lachend knipte en het vocht van haar gezicht moest vegen. Ze
keek eerst eens goed om zich heen, voordat ze verder ging. Ze moest
den weg vooral onthouden, maar o, wat was het heerlijk, heerlijk om
de frissche lucht weer in te ademen! Zij had een gevoel alsof ze in
geen dagen buiten was geweest. Met volle teugen dronk ze de lucht in
en keek vroolijk rond. Het huis van mevrouw d'Ablong stond op een
stille, deftige gracht. Langzaam liep zij de statige, hooge huizen
langs tot ze bij een breede straat kwam, waar het heel druk was en
zich rij aan rij groote, mooie winkels vertoonden.
Previous Page
| Next Page
|
|