|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 10
"Dat mag je zeggen. Ben je al op de kampplaats geweest? 't Is er
in orde, hoor! Het mag gezien worden. O, Fulco, dat ik slechts de
riddersporen hadde. Hoe gaarne zou ik me�kampen om den eerepalm!"
"Dat kan ik me begrijpen, Jonker. Zou Heer Hendrik van Vianen ook
komen? In dat geval hebben de andere ridders niet veel kans op den
prijs. Hij is nog nooit overwonnen, naar ik hoor."
"Volkomen waar. Jammer dat hij er zoo trotsch en prat op is. Ik wou,
dat hij eindelijk zijn meester toch eens vond."
"En dat die meester onze Heer Gijsbrecht ware," zeide Fulco. "Ha,
wat zou ik lachen! Maar wie komt daar de poort binnenrijden? Als
men van den duivel spreekt, trapt men hem op den staart, zegt het
spreekwoord, en nu geloof ik, dat het waarheid bevat. Dat is immers
de Heer van Vianen?"
"Niemand anders. Dat kun je aan zijn trotsch en barsch uiterlijk
wel zien."
"Phoe, wat een gezicht. Hij kijkt als een oorworm, en hier mag men
met recht zeggen: zoo heer, zoo knecht. Zie eens, wat een galgentronie
die dienaar heeft."
De ruiters waren genaderd en stegen van hunne paarden af. Een klein
hoofdknikje van den edelman moest als groet gelden.
"Hier, pak aan!" zeide hij norsch tot Jonker Jan, hem de teugels
toereikende. "Je moet het beest zacht met een wollen doek afwrijven
en water geven."
Jonker Jan verroerde zich niet. Ware de vraag op wat vriendelijker
toon tot hem gericht, hij zou geen oogenblik geaarzeld hebben, dadelijk
een stalknecht te ontbieden, hoewel het volstrekt zijn werk niet was,
evenmin als dat van Fulco. Zij hadden alleen hun Heer te dienen. Maar
aan een zoo onbeschoft bevel wilde hij niet voldoen.
Fulco gaf ook niet veel blijken van bereidwilligheid om het bevel op
te volgen. Hij kon zijn lachen bijna niet bedwingen, toen hij zag,
hoe woedend de barsche edelman werd.
"Ik ben geen stalboef, Heer!" gaf jonker Jan koel ten antwoord. "Mijn
naam is Jonker Jan van Asperen, en ik ben schildknaap van Heer
Gijsbrecht van IJselstein."
"Pak jij dan aan, hondsvot!" gebood de ridder aan Fulco.
"Uwe Edelheid vergist zich," klonk het spottend uit Fulco's mond. "Mijn
naam is geen hondsvot; ik heet Fulco, en ben dienaar van .... "
"Loop naar den duivel!" bulderde Vianen woedend, terwijl hij dreigend
zijne rijzweep ophief.
"Sla mij niet, Heer!" riep Fulco hem met fonkelende oogen toe. "Die
tijd is voorbij, dank zij onzen edelen Graaf Floris! Waag het niet,
die zweep te gebruiken of ik vergeet, dat gij een edelman zijt!"
Bij die woorden was Fulco, d�e terwijl hij zijn werk verrichtte,
ongewapend was, op Jonker Jan toegeloopen en trok diens zwaard uit
de scheede.
De edelman weifelde nog een oogenblik en liet toen de zweep
zakken. 't Scheen, dat hij een weinig ontzag had voor dat blinkende
voorwerp. Vloekend gaf hij zijn paard aan zijn eigen dienaar over,
en begaf zich in het kasteel.
Toen hij geheel uit het gezicht was, keken Jan en Fulco elkander aan
en barstten in een schaterend lachen uit.
"Wat een opgeblazen en norsch Heer is dat," zeide de jonker. "Die
man leeft tweehonderd jaar te laat. Hij verbeeldt zich, geloof ik,
dat de wereld alleen voor hem gemaakt is, en dat iedereen voor zijn
wil moet buigen."
"Is die vriendelijke man jouw Heer?" vroeg Fulco spottend aan den
vreemden dienstman.
"Ik behoor hem met lijf en .... "
"Ben je een lijfeigene?"
Previous Page
| Next Page
|
|