Gedichten by Frans Bastiaanse


Main
- books.jibble.org



My Books
- IRC Hacks

Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare

External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd

books.jibble.org

Previous Page | Next Page

Page 21

Maar schooner dan al 't schoone op aarde, branden
H��g de eerste starren; maar n�g schooner boven
Al 't zichtb're stijgt mijn blijde mijmering.



* * * * *



EEN WEERZIEN.


In memoriam Antoinette van P.

Ik zag haar lange jaren niet
En toen ik haar nu weder zag
Zong in den gouden voorjaarsdag
Mijn Blijdschap een nieuw lied.

Het Leven had genomen
Den wreeden lach van haar gelaat,
O, was ze eens z�� gekomen!
Maar n� was het te laat.

Toen ik haar zag werd Blijdschap stil,
Mijn ziel week van meewarigheid,
Ik had wel tot haar willen gaan
En vragen: "Heeft uw oog geschreid?"
Maar wie doet wat hij wil?

N� zagen wij elkander aan
E�n oogenblik als wilde elk weten
Of alles was voor goed gedaan,
En, of het hart ook kon vergeten
Wat leek voor 't leven te bestaan.


* * * * *


DE VECHT.


Er ligt een landhuis aan den stroom verlaten;
Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind,
En laat den stroom, die eenzaam voortglijdt, praten
En luistert niet naar 't fluist'ren van den wind.
Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten
Daar in den zomer poosden van 't bewind,
En staat en krijg voor huis en vre� vergaten,
En kind'ren stoeiden over 't melkwit grint,
Toen leefde 't Huis en de bevolkte stroom
Wiegde de schepen, die blank-zeilig gleden,
Vredig van gang naar 't schatrijk Amsterdam,
Nu droomt het landhuis daar zijn eeuw'gen droom
Van eindloos heimwee naar die lang geleden
Glorievolle eeuw, die nimmer wederkwam.


* * * * *


DRUILENDE DAG.


Aan Dr. P. H. van Moerkerken.

Binnenvaartscheepjes met zwart-glanz'ge rompen
Liggen te domm'len langs de kade-lijn
In regenschemering, als donk're klompen,
Die kinderlijk getuigd met lompen zijn.

Een vlagje rook, van diep ultramarijn-
Blauw, dat de vochtbezwaarde nevels dompen
Waar 't even wappert, wimpelt uit het stompe
Vierkanten houten schoorsteenpijpje; een klein

Bruin glimmend schipperke loopt langs den boord
Van 't schip, blaft naar zijn buurman, om gestild
Druilstaartend, 't trapje af naar de roef te gaan.

Previous Page | Next Page


Books | Photos | Paul Mutton | Mon 1st Sep 2025, 21:34