|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 8
"Ik bemin u innig, lieve Gr�uben!"
"Ei!" riep de professor.
Ja, zonder er om te denken had ik, als een verliefde lomperd dien
gevaarlijken volzin geschreven!
"Zoo, zoo! bemint gij Gr�uben!" hernam mijn oom op den echten toon
van een voogd.
"Ja.... Neen...." stamelde ik.
"Zoo, zoo! bemint gij Gr�uben!" herhaalde hij werktuiglijk. "Welnu, wij
zullen deze handelwijze op het voor ons liggende document toepassen."
Weder in zijne alles overheerschende beschouwing verdiept, vergat mijn
oom reeds mijne onvoorzichtige woorden. Ik zeg onvoorzichtige, want
het hoofd van den geleerde kon geene zaken van het hart begrijpen. Maar
gelukkig won het de groote zaak van het document.
Op dat oogenblik, dat de voornaamste proef zou gedaan worden,
schoten de oogen van professor Lidenbrock bliksemstralen door
zijn bril; zijne vingers beefden, toen hij het oude perkament
weder opnam; hij was diep ontroerd. Eindelijk hoestte hij hevig,
en met eene ernstige stem achtereenvolgens de eerste, daarna de
tweede letter van ieder woord noemende, gaf hij mij de volgende
reeks op: mmessunkaSenrA. icefdoK.segnittamurtnecertserrette,
rotaivsadua, ednecsedsadnelacartniiiluJsiratrac Sarbmutabiledmek
meretarcsilucoYsleffenSnI.
Toen ik gereed was, was ik waarlijk aangedaan; deze letters, ��n
voor ��n opgenoemd, hadden geen zin opgeleverd; ik verwachtte dus,
dat de professor een sierlijken latijnschen volzin statig van zijne
lippen zou laten vloeien.
Maar wie had zoo iets kunnen denken! Een hevige vuistslag deed de tafel
dreunen. De inkt spatte uit den koker, de pen viel uit mijne hand.
"Dat is het niet," riep mijn oom, "dat heeft geen gezonden zin!"
Vervolgens het vertrek met bliksemsnelheid doorvliegende en de trap
als eene lawine afstormende, snelde hij de Koningstraat in en was in
een oogenblik uit het oog verdwenen.
HOOFDSTUK IV
Vrees voor het raadselachtige werk.--Waar is oom?--Moeilijkheden
der ontcijfering.--De sleutel gevonden.
"Is hij weg?" riep Martha, die kwam aanloopen op het geraas van de
huisdeur, die zoo hard was toegetrokken, dat het geheele huis er
van dreunde.
"Ja!" antwoordde ik, "voor goed weg!"
"Hoe is het met zijn middagmaal," vroeg de oude meid.
"Hij zal niet eten!"
"En met zijn avondeten?"
"Hij zal niet eten!"
"Wat!" zeide Martha, hare handen ineenslaande.
"Neen, goede Martha! hij en niemand in huis zal meer eten! Oom
Lidenbrock wil ons allen honger laten lijden, tot hij een oude vod
ontcijferd heeft, die volstrekt onmogelijk te ontcijferen is!"
"Dan zit er niet anders op dan van honger te sterven!"
Ik durfde er niet voor uitkomen, dat dit ons onvermijdelijk lot zou
zijn met zulk een onhandelbaar mensch als mijn oom.
De oude meid ging, hevig ontroerd, zuchtende naar haar keuken terug.
Previous Page
| Next Page
|
|