|
Main
- books.jibble.org
My Books
- IRC Hacks
Misc. Articles
- Meaning of Jibble
- M4 Su Doku
- Computer Scrapbooking
- Setting up Java
- Bootable Java
- Cookies in Java
- Dynamic Graphs
- Social Shakespeare
External Links
- Paul Mutton
- Jibble Photo Gallery
- Jibble Forums
- Google Landmarks
- Jibble Shop
- Free Books
- Intershot Ltd
|
books.jibble.org
Previous Page
| Next Page
Page 4
"Wat is dat?" riep hij uit.
En tegelijk ontvouwde hij zorgvuldig op zijne tafel een stuk perkament,
10 duim lang en 6 duim breed, waarop in dwarse lijnen onverklaarbare
teekens stonden.
Wij voegen een nauwkeurig fac-simile er van hiernevens.
[AFBEELDING]
Ik stel er prijs op om die zonderlinge teekens te doen kennen, want
door hen werden professor Lidenbrock en zijn neef aangezet om den
vreemdsten tocht der negentiende eeuw te ondernemen.
De professor beschouwde eenige oogenblikken deze rij letters;
vervolgens zeide hij zijn bril afnemende:
"Het is runisch schrift; deze letterteekens zijn geheel overeenkomstig
met die van het handschrift van Snorre Turleson! Maar ... wat zou
het toch beteekenen?"
Daar het runisch schrift mij voorkwam eene uitvinding van geleerden te
zijn om den grooten hoop zand in de oogen te strooien, speet het mij
geenszins, toen ik zag, dat mijn oom er niets van begreep. Dat maakte
ik ten minste op uit de beweging zijner vingers, die hij geducht heen
en weer draaide.
"Het is echter oud ijslandsch!" bromde hij binnensmonds.
En professor Lidenbrock moest het wel weten, want men hield hem voor
een groot taalkenner. Wel sprak hij de 2000 talen en 4000 tongvallen,
die op de oppervlakte der aarde in gebruik zijn, niet vloeiend,
maar hij wist er toch aardig wat van.
Toen deze moeielijkheid zich opdeed, was hij op het punt zich aan
al de onstuimigheid van zijn karakter over te geven en ik voorzag
een heftig tooneel, toen het twee uur sloeg op het kleine uurwerk op
den schoorsteenmantel.
Dadelijk opende de goede Martha de deur van het vertrek, zeggende:
"De soep staat op tafel."
"De drommel hale de soep," riep mijn oom, "en haar, die ze gekookt
heeft, en hen, die ze zullen eten!"
Martha vluchtte, ik ijlde haar achterna, en zonder te weten hoe,
zat ik op mijne gewone plaats in de eetzaal.
Ik wachtte eenige oogenblikken. De professor kwam niet. Dit was
de eerste keer, voorzoover ik wist, dat hij bij het middagmaal
gemist werd. En welk een kostelijk middagmaal! eene groentesoep, een
spekpannekoek met zuring bestrooid met notemuskaat, een kalfsnierstuk
met ingelegde pruimen, en tot nagerecht garnalen met suiker, alles
besproeid met lekkeren Moezelwijn.
Zooveel kostte dat oude papier aan mijn oom. In mijne hoedanigheid
van liefhebbenden neef meende ik inderdaad verplicht te zijn om voor
hem en mij te eten, hetgeen ik ook met de grootste nauwgezetheid deed.
"Ik heb nooit zoo iets gezien!" zeide de goede Martha onder het
bedienen. "Mijnheer Lidenbrock niet aan tafel!"
"Het is haast ongelooflijk."
"Dat voorspelt de eene of andere gewichtige gebeurtenis!" hernam de
oude meid het hoofd schuddende.
Mijns inziens voorspelde het niets anders dan een heftig tooneel,
als mijn oom zijn middagmaal verdwenen zou zien.
Ik peuzelde juist mijne laaste garnaal op, toen eene bulderende stem
mij aan de genoegens van het nagerecht ontrukte. In ��n sprong was
ik uit de zaal in het studeervertrek.
HOOFDSTUK III
Previous Page
| Next Page
|
|